به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از ایکنا از خراسان رضوی ژان مارک آولین دیروز، ۲۰ دی ماه، در نشست تخصصی تربیت دینی در ادیان ابراهیمی که با حضور نماینده پاپ از کشور فرانسه در بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، در مورد محوریت جابه جایی ایمان و عقیده از طریق شعر و موسیقی عنوان نمود: باید توجه داشت که نگاه غنی و متنوعی در مبحث اختلافات فرهنگی میان ما و شما وجود دارد اما این اختلافات موجود، ما و شما را از یکدیگر جدا نمی‌کند چون که فضای حرم مطهر و این مکان مقدس آدم را به انجام پروژه‌های الهی و دینی ترغیب می‌کند.     وی دنبال کرد: ما محققین باید در زمینه عمل به علوم انسانی و در عین حال برای جست‌وجوی پروردگار خود گام‌هایی برداریم. هنگامی که انسانی وحی الهی را دریافت می‌کند، باید وظیفه خود را در مقابل آن نیز که همان پرداختن به امر وحی هست، عملی سازد.     کاردینال فرانسه و نماینده پاپ افزود: ما باید جرات این کار را دارا باشیم که نوآوری‌هایی را در تربیت دینی ایجاد کنیم به این سبب که در فرهنگی زنده زندگی می‌کنیم و مستلزم زنده بودن نیز، نو بودن هست.     آولین عنوان نمود: ما نباید در پی سادگی باشیم لکن باید پیچدگی را قبول کنیم چون که امروز در شرایط دشواری قرار گرفته‌ایم. لازم هست آموزه‌هایمان را به فرزندان خود جابه جا کنیم و تنها معرفی‌گر یک سامانه ارزشی و اخلاقی نباشیم لکن باید فرزندان خود را برای رسیدن به معارف عرفانی و فلسفی یاری کنیم. ما مومنین در این فاز باید این جرات را بیابیم که در مقابل علوم انسانی قرار گیریم و در این مسیر حرکت کنیم.     وی تصریح نمود: به طور مستمر باید تفکر انسانی را نوسازی کنیم؛ در نتیجه و بر مبنای این رویکرد خوب ترین واژه‌ها برای آموزش و تربیت نیز «آموختن» و «چگونه آموختن و اندیشیدن» هست.     کاردینال فرانسه و نماینده پاپ دنبال کرد: مسلمین و مسیحیان در پی مبارزه‌طلبی می باشند که بالطبع برای این کار باید در پی راهکارهای تربیتی باشیم.   نمی‌خواهیم اشخاص را دانشمند کنیم لکن آن‌ها باید در ابتدا عارف باشند   در ادامه ریاست حوزه‌های علمیه مسیحیت کاتولیک طی سخنانی اظهار کرد: ما نمی‌خواهیم اشخاص را دانشمند کنیم؛ اگر چه که دانشمند بودن امر بسیار مهمی هست اما آن‌ها باید در ابتدا عارف باشند.     کاردینال هانری دیلهوگ عنوان نمود: توجه داریم افرادی در جامعه حضور یابند که در ابتدا با معارف عرفانی و دینی آشنا، ساده‌زیست و در دسترس باشند و علاوه بر این دغدغه نیازمندان را فهم کنند.     وی دنبال کرد: ما وارد حوزه علمیه نمی‌شویم الا اینکه خداوند این احتیاج را در وجود ما نهادینه کرده باشد. در همین خصوص چاره ای وجود دارد و آن، این هست که ما خود این احساس را درون خود دارا باشیم که به طلبگی ملحق شویم و بعضا هم افرادی به ما تلنگرهایی می‌زنند که به چه سبب شما کشیش نشده‌اید و این حس تبلور در ما ایجاد می‌شود.     ریاست حوزه‌های علمیه مسیحیت کاتولیک عنوان نمود: آموزش و تربیت در حوزه پدران دینی یک بحث دیدگاهی و فکری نیست لکن دارای ۴ فاز هست که می‌توان به حوزه پژوهش ها انسانی، تربیت و آموزش عرفانی، حوزه پژوهش ها که این امر به بحث دیدگاهی، فلسفی و… می‌پردازد و علاوه بر این حوزه علوم و آن دست از رفتارهای مردمی که ذی ربط به امور صنفی و جایگاه روحانیت هست، اشاره نمود.     دیلهوگ به مراحلی که یک فرد می‌تواند طی کند تا در مسیحیت به مقام کشیش و روحانی برسد، اشاره نمود و اضافه کرد: در کلیسای یونانی سنتی کاتولیک افرادی کشیش می‌شوند که مجرد باشند. این اشخاص دارای تعهد می‌شوند تا ابعاد خود را عرفانی و تمام وقت خود در صرف این مبحث کنند و بجز بعد عرفانی به مبحث دیگری مثل خانواده توجه نکنند چون که اگر آن‌ها متاهل باشند، نمی‌توانند اینچنین خود را در خدمت عرفان قرار دهند. اغلب کسانی که به این حوزه ورود پیدا می‌کنند، در سنین ۲۰ تا ۴۰ سال می باشند و در حوزه‌های علمیه مستقر می‌شوند.     وی عنوان نمود: شیوه پذیرش آن‌ها در این مدرسه ها علمی اینچنین هست که ابتدا در یکی دو سال اولیه آموزش‌هایی به آن‌ها داده و نمازهای پنج‌گانه به آن‌ها واجب می‌شود. یک سال اولیه زندگی خود را به طور منزوی به سلوک عرفانی می‌پردازند و پس از آن در طی این‌ سال‌ها به کارهایی که به آن‌ها واجب می‌شود، می‌پردازند.    انتهای پیام