×
×

حکایت سوادآموز نابغه قمی از زیرپا گذاشتن موانع محرومیت

  • کد نوشته: 12945
  • – خبر ها استانها – به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از خبرگزاری تسنیم از شهر قم، ، روحیه بالا، مشغله بسیار، فعالیتی زیادتر از حد انتظار باانرژی مثال‌زدنی، باور این مساله که همه این کارها را باوجود ضعف و ضعف جسمانی آن‌هم روی صندلی چرخ‌دار انجام می‌دهد بسیار سخت می‌کرد علیرغم مسائل و […]

  • – خبر ها استانها –

    به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از خبرگزاری تسنیم از شهر قم، ، روحیه بالا، مشغله بسیار، فعالیتی زیادتر از حد انتظار باانرژی مثال‌زدنی، باور این مساله که همه این کارها را باوجود ضعف و ضعف جسمانی آن‌هم روی صندلی چرخ‌دار انجام می‌دهد بسیار سخت می‌کرد علیرغم مسائل و مشکلات بی‌شمار، تمام زندگی خود را صرف بهبود شرایط هم نوعانش به‌خصوص اشخاص آسیب‌پذیر با نیازهای مخصوص کرده هست دلسوزی که این روزها در کمتر کسی می‌توان سراغ گرفت.

    این معلولیت و بالطبع محرومیت با مشقت‌های پیش رو، وی را از داعیه و هدفی که برای ادامه راه داشت لحظه‌ای دور نکرد لکن مصمم‌تر از قبل وی را بدون هیچ‌گونه امکاناتی آن‌هم در مسیری ناهموار و غیرقابل‌پیش‌بینی به جلو سوق می‌داد و با تأسی از کلام مولایمان در «تلاش شیعه و الگو بودنش» سرنوشت را جور دیگری برای خود رقم می‌زند.

    قم| روایت جانباز ۷۰ درصد قمی از نقش‌‌آفرینی‌اش در آزادسازی خرمشهرمعلمی که عاشق دانش‌آموزان هست/رازهای موفقیت معلم قمی حقوق کارگران شهرداری شهر قم با ۲ ماه دیرکرد پرداخت می‌شود

    این سوادآموز نابغه قمی از خاطرات تلخ و شیرین دوران کودکی و نوجوانی خود این‌گونه می‌گوید: باوجود مشکلات مالی و نبود ابزارها لازم نتوانستم تحصیلات خود را به‌موقع شروع کنم و از سن هفت‌سالگی با بافتن قالی و تنیدن ریشه‌های آن با تاروپودهایی از جنس حوصله روزگار می‌گذراندم تا اینکه در سن ۱۱ سالگی با خرید یک دستگاه ویلچر شرایط مقدماتی حضور در عرصه تحصیل علم در نهضت سوادآموزی برایم فراهم گردید.

    باوجود شرایطی که داشتم از نبود وسایل نقلیه مناسب حال این اشخاص در جامعه گرفته که ملزم به ساعت‌ها چرخ زدن و حرکت بر روی ویلچر آن‌هم برای رسیدن به مقصد تا نوع نگاه جامعه به آن‌ها که با دیدی کاملاً غیرمنصفانه، ادامه زندگی را برایمان غیرممکن می‌دانستند و معلولیت را عین محرومیت می‌پنداشتند، اما یاد خدا و اینکه در بوته تست الهی قرار دارم لحظه‌ای مرا به حال خود وا‌نگذاشت و با معجزه صبری که خداوند در وجودم به عاریت گذاشته بود انگیزه‌ای برای ادامه راه پیدا می‌کردم.

    وی دلیل اهتمام و کوشش شبانه‌روزی خود را برای اکتساب علم و ایجاد موقعیت‌های مناسب حال اشخاص ناتوان این‌گونه بازگو می‌کند انگیزه‌های زیادی چون برداشتن باری از روی دوش جامعه، مفید بودن برای جامعه‌ای که سال‌ها برای برقرار کردن آرامش و امنیتش جنگیده، خود شکرانه این موهبت الهی هست همه این‌ها مرا بیش‌ازپیش به اکتساب علم که مقدمه و مستلزم هر پیشرفتی بود وامی‌داشت، درواقع با رویت هر مانع و دشواری بر سر راهم، برای برطرف آن، زیادتر کوشش می‌کردم و همین موانع و مشکلات پیش رو در زندگی داعیه و عاملی برای پیشرفت می باشند.

    برای برطرف مشکل رفت‌وآمدم با خرید یک موتور سه‌چرخ تا حدودی شرایط بهتری پیدا نمودم و با ادامه تحصیل از طریق نهضت سوادآموزی تا به اخذ مدرک کارشناسی در رشته علوم سیاسی پیش رفتم و پس‌ازآن به سبب مشغله‌هایی که برایم به وجود آمد ازجمله مدیر موسسه خیریه هیئت معلولین متوسلین به امامن اطهار (ع)، مدیر و تٲسیس کننده مرکز پرتو روشن زندگی، مدیر شرکت خدماتی فضای سبز، پرتو ایرانیان و کرانه خضرا و مدیر دفتر کاریابی آینده‌سازان عملاً فرصتی برای ادامه تحصیل نداشتم.

    این نابغه توانمند یکی از قدم‌های با اهمیت برای اشخاص معلول که بخشی از اعضای جامعه می باشند را، علاوه بر مناسب‌سازی جامعه، ایجاد اشتغال برای آن‌ها دانست که به هر دلیلی دچار معلولیت شده و برای ادامه زندگی نیازمند شرایط حداقلی زندگی می باشند چراکه این اشخاص به سبب ضعف جسمی که دارند زیادتر از اشخاص دیگر به مشغولیت منسوب می باشند تا از درگیری‌های ذهنی و احساس یاس و نامیدی حاصل از آن به دور باشند تا تحمل شرایط کنونی را برای خودشان تا حدودی قابل‌قبول و خوب تر جلوه دهند.

    یک معلول یا یک آسیب‌دیده با نیازهای مخصوص با عنوان یک انسانی که حق حیات دارد برای گذران امورات خود اگر از حداقل‌های زندگی نیز محروم باشد چه طور می‌تواند نیازهایش را تأمین کرده و روزگارش را سپری کند البته شرایط فعلی برای حضور معلولین در جامعه نسبت به سال‌های گذشته خوب تر شده بااین‌وجود اگر حضور معلول در اجتماع تصحیح‌شده و به این قشر توجه ویژه‌ای صورت گیرد و همه مشکلاتشان را تنها به یک بخش و اداره (بهزیستی) موکول نکرد لکن همه ادارات و هر یک به‌نوعی مسئول خدمات‌رسانی به معلولین شوند، شاید تا حدودی از مشکلات این عزیزان کم گردد.

     گزارش از الهام پناهی فر

    برچسب ها

    نوشته های مشابه

    دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.