حجت‌الاسلام رسول ملکیان در گفت‌و‌گو با ایکنا از اصفهان با بیان اینکه شادی از مفاهیم انسانی هست و همه انسان‌ها فطرتا آن را فهم می‌کنند، گفت: تشریح شادی کار سخت و پیچیده‌ای می‌باشد و جامعه‌شناسان و روانشناسان کوشش کرده‌اند تا تشریح کامل و جامعی از آن عرضه دهند، ولی با رویت رضایتمندی و آرامش روحی […]

شادی واقعی آدم در گرو رشد و نهایت او است

حجت‌الاسلام رسول ملکیان در گفت‌و‌گو با ایکنا از اصفهان با بیان اینکه شادی از مفاهیم انسانی هست و همه انسان‌ها فطرتا آن را فهم می‌کنند، گفت: تشریح شادی کار سخت و پیچیده‌ای می‌باشد و جامعه‌شناسان و روانشناسان کوشش کرده‌اند تا تشریح کامل و جامعی از آن عرضه دهند، ولی با رویت رضایتمندی و آرامش روحی و روانی در یک شخص می‌توان پی برد که وی از شادی بهره مند هست و هر کس با به دست آوردن مطلوب یا هدف مد نظر خود به شادی می‌رسد.
وی اضافه کرد: شادی امکان دارد جنبه شخصی و فردی داشته باشد و بعضی از شادی‌ها آثار بیرونی و اجتماعی نیز دارد که هر کدام به لحاظ شرعی، احکام متفاوتی دارد، ولی در مجموع می‌توان معیارهای یکسانی را برای آنان در نظر گرفت. یکی از معیارهای با اهمیت در راستای شادی، اطاعت از خداوند هست، در روایتی از امیرالمؤمنین(ع) آمده:«شادی مؤمن به اطاعت از پروردگار خود و حزن او زمانی هست که گناهی انجام می‌دهد». دومین معیار شادی، کوشش برای احیای حق و نابود شدن باطل هست، امیرالمؤمنین(ع) در نامه‌ای به عبدالله بن عباس می‌فرماید:«شادی تو باید برای احیای حق و نابود شدن باطل باشد».
این استاد و محقق حوزه علمیه اصفهان تصریح نمود: شادی واقعی زمانی به آدم دست می‌دهد که دگرگونی عمیقی در راستای رشد و نهایت در وی به وجود بیاید. بعضی از شادی‌ها پایدار و ماندگار هست، ولی بعضی از آنان زودگذر بوده و جنبه موقتی دارد. از نظر شرعی، شادی‌هایی مورد تأیید هست که به لهو و لعب یعنی گناهانی مثل شراب، رقص و موسیقی حرام و نیز تمسخر دیگران منتج نشود؛ شادی نباید برای دیگران مزاحمت ایجاد کند، نباید در آن از ابزارهای حرام استفاده شده و نباید طبق اختلاط محرم و نامحرم باشد.

بالاترین شادی آدم مؤمن، لقای الهی هست
حجت‌الاسلام ملکیان افزود: آدم هم باید خودش شاد باشد و هم برای شاد کردن دیگران کوشش کند، ولی باید اصول و معیارهای شرعی را در نظر داشته باشد. محبت کردن به دیگران، دلجویی و کمک به آنان، راهنمایی کردن و اهداء، مصادیقی از شادی‌های معنوی، فطری و اجتماعی می باشند که دیگران را شریک شادی‌های ما می‌کند و هر کس که دیگران را شاد کند، در طراز اول در درون خود احساس شادی می‌کند. بالاترین شادی‌ای که آدم مؤمن در جستجوی آن می‌گردد، لقای الهی و ورود به بهشت هست، ولی شادی‌های دنیوی چون با مسائل مادی و خاکی گره خورده، پایدار نیست و زودگذر هست. از سوی دیگر، سرشت و فطرت آدم این هست که شاد باشد و به همین سبب در دعای کمیل آمده که:«… ..؛ … ..». این فراز از دعای کمیل نشانه رضایتمندی هست و رضایتمندی نیز ریشه در شادی دارد.
گاها گفته می‌شود بعضی موسیقی‌ها را اگر شخص یک تنه گوش دهد، اشکالی ندارد، ولی اگر پخش عمومی گردد و برای جمع بسیاری باشد، اشکال دارد. امکان دارد پخش بعضی از موسیقی‌ها از رادیو جایز باشد، ولی از تلویزیون اشکال داشته باشد، یا موسیقی‌ای که امکان پخش از تلویزیون را دارد، با چه عکسی همراه باشد، جایز هست و با چه عکس ها دیگری جایز نیست.
انتهای پیام