شناخت حضرت علی اکبر (ع) نیازمند شناخت قرآن است

به گزارش شهرکریمه حجت الاسلام محمد میرزامحمدی پنجشنبه شب مصادف با هشتمین شب از ماه محرم الحرام در گلزارشهدای امامزاده علی بن جعفر (ع) قم با بیان این که بر اساس روایات، حضرت علی اکبر (ع) شبیه ترین فرد از خاندان اهل بیت (ع) به حضرت رسول الله (ص) است اظهار کرد: بنابراین برای شناخت علی اکبر (ع) باید پیامبر اعظم (ص) را بشناسیم که قرآن در سوره قلم فقط درباره اخلاق پیامبر (ص) می ‌فرماید که او بر «خُلُق عظیم» استوار است.

وی همچنین افزود: در عین حال بر اساس روایتی از امام امیرالمؤمنین (ع) یعنی «کانَ خُلقُه القرآن»، خُلق و اخلاق پیامبر همانند تمام آیات قرآن است.

میرزامحمدی خاطرنشان کرد: کنار هم قرار دادن این آیات و روایات ثابت می کند که فقط برای شناخت درست خُلق و اخلاق حضرت علی اکبر (ع) باید همه قرآن را دید و شناخت، در حالی که امام حسین (ع) فرزندش علی اکبر (ع) را در «خَلق و آفرینش» و «منطق و عقلانیت» هم شبیه ترین فرد به حضرت پیامبر (ص) می دانند.

وی در ادامه و با اشاره به اینکه حضرت علی اکبر (ع) در عاشورای سال ۶۱ هجری حدود ۲۸ سال سن داشتند گفت: ایشان در آن زمان، ۵ سال از امام زین العابدین (ع) بزرگتر بودند و در عین حال اهل و عیال و فرزند هم داشته اند، چراکه در زیارتنامه ایشان که از امام صادق (ع) نقل شده، تعبیر «صلی الله علیک و علی عترتک و أبنائک و اهل بیتک» آمده و حتی کلمه «أبناء» نشان می دهد که آن حضرت بیش از دو فرزند پسر داشته اند.

استاد حوزه علمیه قم در عین حال و با این توضیح که در کلام امام معصوم (ع) باطل و إغراق گویی راه ندارد اضافه کرد: امام حسین (ع) در روانه کردن علی اکبر خود به میدان، تعابیری دارند که شایسته توجه است و یکی از این تعابیر همان است که فرمودند خدایا تو شاهد باش که شبیه ترین فرد به رسول الله (ص) را روانه میدان کردم و همچنین آن حضرت در بدرقه علی اکبر (ع) آیه إصطفاء یا امامت یعنی آیه ۳۳ سوره مبارکه آل عمران «إنّ الله اصطفی آدم و نوحا و آل ابراهیم و آل عمران علی العالمین» را تلاوت کردند.

علی اکبر (ع) تنها شهید کربلا که بلافاصله اذن میدان گرفت

وی با بیان این که علی اکبر (ع) و امام حسین (ع) تنها افرادی هستند که در عاشورا با خیمه ها وداع کردند گفت: نکته دیگر این که  وقتی علی اکبر (ع) اجازه میدان خواست، امام حسین (ع) اصلا او را معطّل نکردند و بلافاصله اذن میدان دادند که بیانگر آن است که رهبر جامعه اسلامی خودش باید هزینه بدهد تا دیگران فرمان جهاد و مجاهده او را باور کنند و به آن بپیوندند، همچنان که حضرت امام راحل (ره) نیز در سال ۱۳۵۶ و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، سید مصطفای خود را تقدیم نهضت کرده بود که وقتی در جماران می گفت جوانان جبهه ها را پُر کنند، حرفش اثر می کرد و هم جوانان به جبهه ها می شتافتند و هم این که مادران و پدران جوانان خود را راهی جبهه می کردند.

امام معصوم (ع) مانند آب گوارا برای تشنگان حقیقت است

میرزامحمدی همچنین با اشاره به اینکه امام معصوم (ع) آبی گوارا برای تشنگان حقیقت است بیان داشت: اینکه امام حسین (ع) در عاشورا بر سر تک تک شهدا حاضر شدند و آنان را در آغوش گرفتند نشانه ای از همین ساقی بودن حضرت و سیراب سازی یاران خود از حقیقت حتی در لحظه شهادت است.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: البته ماجرای حاضر شدن امام حسین (ع) بر بالین علی اکبر (ع) تفاوت هایی داشت که یکی این بود که امام (ع) در هفت قدمی پیکر علی اکبرش، بر زمین افتاد و حریمی را رعایت فرمود، این می تواند حامل دو نکته باشد، یکی بزرگی داغ علی اکبر (ع) و دیگری این که امام (ع) در این حاضر شدن بر بالین، در حال تشرّف به زیارت حضرت رسول الله (ص) هم بودند، چراکه علی اکبر (ع) در این جا و بر اساس مقاتل، تعبیری شگرف خطاب به پدر دارد و می فرماید «هذا جدّک یُقرئُک السلام».

میرزامحمدی افزود: داغ علی اکبر (ع) بر امام حسین (ع) چنان سنگین بود که به تعبیر مقاتل، اعضا و جوارح امام (ع) بر بالین علی اکبرش از کار افتاد و حتی دیدند حسین (ع) راه خیمه را گُم کرد که در این جا حضرت زینب (س) به کمک برادر شتافت.

وی در پایان سخنان خود و در ادامه روضه شب هشتم ماه محرم الحرام یعنی روضه حضرت علی اکبر (ع) تصریح کرد: روایتی از  امام باقر (ع) بیان می دارد که پیکر امام حسین (ع) در عاشورا، یک هزار و ۹۵۰ زخم برداشت و اباعبدالله (ع) در تعبیری فرمودند که مرهم همه این زخم های من، اشک های محبّان و شیعیانم است، جز دو زخم از دست دادن علی اکبر (ع) و عباس (ع) که خوب شدنی نیستند.

انتهای پیام/ ۱۳۷