به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری پایگاه خبری شهرکریمه،‌ کیومرث پور احمد در مراسم تشییع خشایار الوند، اظهارات عجیب و تامل انگیزی را بیان کرد. وی رسما شمشیر را از رو کشیده و سیاه‌نمایی شدیدی را از دوران انقلاب ترسیم کرد.

پور احمد ادعا کرد که در این چهل سال یک روز خوش نداشتیم و عجیب‌تر اینکه گفت که خیلی وقت است که تلویزیون جمهوری اسلامی را نمی‌بیند. وی که مثلا در مقام تعریف و تمجید از خشایار الوند بود  در صحبتی متناقض گفت که مردم خیلی از سریال پایتخت استقبال کردند و با آن می خندند و در عین حال با طعنه گفت که خنده مکروه است یا حرام است! رقص  و شادی  هم حرام است یا مکروه است! خشایر الوند هم منافق بوده که باعث خنده مردم می‌شده!

جالب اینجا است  که پور احمد این سخنان را در مراسم تشییع کسی می‌گوید که از برترین نویسندگان  طنز سیما بوده که مهم‌ترین و پر بیننده‌ترین سریال‌های طنز این سال‌های تلویزیون از آثار او بوده است. این خودش یک تناقض آشکار است.

مغالطه و افترا

پوراحمد با این بیان مغالطه آمیز حلال و حرام را با یکدیگر مخلوط کرده و به نوعی، هم احکام اسلام را عملا به تمسخر گرفته و از طرفی  افترا هم زده است. تکلیف رقص که مشخص است و شرعا حرام است؛ ولی چه کسی گفته که خنده و شادی مکروه یا حرام است؟ آیا واقعا نفس خندیدن و شاد بودن حرام است؟

واضح است که این چیزی جز افترا نیست؛ نه اسلام چنین چیزی را می‌گوید و نه سیاست جمهوری اسلامی این بوده است. آنچه که در این باره جا دارد مورد توجه قرار گیرد این است که خنده و شادی حد و مرز دارد و اگر از حدود شرعی و عرفی خارج شود آن موقع است که حرام یا مکروه می‌شود؛ مثلا خنده‌ای که از روی تمسخر دیگران باشد شرعا حرام است و عقل هم چنین کاری راقبیح می‌داند.

واقعا جای حیرت دارد که این چه اظهاراتی است که یک فیلمساز مطرح می‌کند! آیا در این مملکت زندگی نمی‌کند؟ گویا فراموش کرده که خودش در برنامه خندوانه شرکت کرده است؛ برنامه پر بیننده‌ای که اساس آن بر خنده و شادی بنا شده است. حالا بماند که این برنامه هم مانند برخی دیگر از برنامه‌های صدا و سیما موارد خلاف شرع هم دارد و ما در مقام بررسی این منظر نیستیم، ولی حداقل ادعای پور‌احمد را باطل می‌کند که خنده و شادی را امری مذموم در جمهوری اسلامی مطرح می‌کند.

معلوم نیست که این جماعت دقیقا دنبال چه هستند و  باید شرایط چگونه باشد تا راضی شوند و به هر بهانه‌ای اظهارات جنجالی و حاشیه‌ای نداشته باشند.

چندی پیش نیز رضا کیانیان جملاتی شبیه پوراحمد را  در مراسم تشییع مرحوم ضیاء الدین دری مطرح کرد و گفت: «چهل سال از انقلاب می‌گذرد اما ما یک‌روز خوش دیدیم؟ هر روز یک بحرانی است . هر روز یک مکافاتی است. هر روزی یک جوری است که ما حالمان بد می‌شود. ما مردم بدی نبودیم چرا نباید یک روز خوش ببینیم؟ ما چهل سال است که در بحران زندگی می‌کنیم و در این اوضاع طبیعی است که یادمان برود از دوستی هایمان. دری ۶۵ سالش بود چرا باید بمیرد؟»

چرا کسی که چندین سریال تلویزیونی مثل «قصه‌های مجید» داشته و بعضا هم پر بیننده بوده  باید بگوید که خیلی وقت است که تلویزیون جمهوری اسلامی را نگاه نمی‌کنم  و نگاه تحقیر آمیز به این رسانه داشته باشد.

آقای پوراحمد! اگر قبول نداری پس چرا در این رسانه کار کرده‌ای؟ آیا شرایط سابق با شرایط فعلی تفاوت کرده است؟ شما که کل چهل سال انقلاب را زیر سوال بردی!  از یک طرف فیلم «اتوبوس شب» را با مضمون دفاع مقدس می‌سازی، از یک طرف اینگونه موضع گیری می‌کنی.  جا دارد که از شما بپرسیم که آقا شما با خودت چند چندی؟!/۹۹۹/ی۷۰۳/س

بابک شکورزاده