×
×

یادی از آیت الله حاج شیخ «علی محمد ابن العلم» از علمای قرآنی خوزستان

  • کد نوشته: 12963
  • به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از ایکنا از خوزستان، عالم ربانی حضرت آیت‌الله حاج شیخ علی محمد ابن‌العلم در سال ۱۲۹۸ هجری شمسی در خانواده‌ای از اهل علم و ادب در دزفول دیده به جهان گشود. وی درس ها مقدماتی حوزوی را ابتدا نزد پدر و پس از آن نزد آیت‌الله شیخ محمدرضا […]

  • یادکردی از آیت الله حاج شیخ علی محمد ابن العلم از علمای قرآنی خوزستان

    به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از ایکنا از خوزستان، عالم ربانی حضرت آیت‌الله حاج شیخ علی محمد ابن‌العلم در سال ۱۲۹۸ هجری شمسی در خانواده‌ای از اهل علم و ادب در دزفول دیده به جهان گشود. وی درس ها مقدماتی حوزوی را ابتدا نزد پدر و پس از آن نزد آیت‌الله شیخ محمدرضا معزی و آیت‌الله سید مجدالدین قاضی دزفولی گذراند. پس از آن با ارشاد و راهنمایی‌های والد بزرگوار خود برای ادامه تحصیل در علوم دینی و اشتغال به علوم حوزوی راهی شهر قم گردیدند.

    در شهر قم ابتدا در محضر آیت‌الله العظمی سیدشهاب‎الدین نجفی مرعشی که در آن زمان یکی از استادان معروف حوزه علمیه شهر قم بودند تملذ نموده و از محضرشان اکتساب فیض کردند. این رابطه در ساختار معنوی و روحانی وی بسیار موثر واقع گردید و متقابلا علاقه و محبت آیت‌الله نجفی مرعشی به وی به‌قدری فراوان گردید که در زمره خواص وی جای گرفتند.

    شدت علاقه و مقبولیت علمی وی نزد آیت‌الله نجفی مرعشی به حدی بوده که وی فامیل «ابن‌العلم» را برای آن زنده یاد برگزید و در یکی از اجازاتی که آیت‌الله نجفی مرعشی به وی داد از وی به عنوان «شخصیتی که در مقام ورع و تقوی در بین اقران خود قلیل النظیر می‌باشند» یاد کرده هست. آیت‌ا‌لله ابن‌العلم علاوه بر این در سال‌های حضور در شهر قم در درس خارج حضرت امام خمینی(ره) حضور یافته و از وی اکتساب فیض کردند. وی هم مباحثه و هم حجره آیت‌الله شهید صدوقی و آیت‌الله شهید مرتضی مطهری بوده که رابطه قلبی و دوستی بین وی تا اواخر عمر زنده یاد آیت‌الله مطهری ادامه یافت.

    وی مصاحبت و مراودت‌های زیادی با آیت‌الله شیخ آقا بزرگ تهرانی مالک کتاب نفیس «الذریعه» داشتند‌. این کتاب به معرفی مولفان و کتب علما و دانشمندان شیعه از اوائل تاریخ اسلام تا عصر حاضر می‌پردازد و آیت‌الله ابن‌العلم در این مورد مشارکت بسیاری با وی داشته و شیخ آقابزرگ تهرانی چندین بار از مساعدت‌های وی در شناخت کتب متفاوت اسم برده هست.

    وی چند سالی را بنا بر لزوم در تهران ساکن گردید و در آنجا از محضر آیت‌الله حاج میرزا عبدالعلی تهرانی اکتساب فیض نمود و ضمن بهره‌گیری از مقام های علمی آن بزرگوار سال‌ها نیز از مشرب عرفانی و اخلاقی آن عارف کامل بهره جست که تاثیرات بسیار عمیق و شگرفی در ابعاد اخلاقی و منش و سلوک معنوی وی داشتند و همیشه از وی به عنوان عالم عامل و استاد اعظم و مالک نفس زکیه یاد می‌کردند.

    وی در سال ۱۳۳۴ هجری شمسی بنا بر دعوت جمعی از مومنین اهواز امامت جماعت حضرت مالک الزمان(عج) (در باغ شیخ ) را عهده‌دار گشتند و با برگزاری سخنرانی‌ها و تشکیل نشست ها اخلاق و تفسیر به هدایت و ارشاد مردم پرداختند.

    وی سال‌ها به تربیت طلاب علوم دینی پرداختند و از اوائل تأسیس حوزه علمیه آیت‌الله بهبهانی بنا بر تقاضای حضرت آیت‌الله العظمی بهبهانی تعلیم در حوزه علمیه وی را به عهده گرفتند و نشست ها درس وی بسیار مفید و زیادی از طلاب و فضلا را جذب خود کرده بود.

    در مورد زوایای اخلاقی آیت‌الله ابن‌العلم باید اظهار کرد یکی از خصوصیات وی آسان زیستی و بی تکلف بودن و نبود توجه به مسائل مادی و زخارف دنیوی بود و تا آخر عمر هیچ وقت از وجوه شرعیه که نزد وی بود استفاده نکردند و مدام می‌فرمودند: «الدنیا جیفه و طالبها کلاب.»

    »توکل به خدا یکی دیگر از ویژگی‌های آن بزرگوار بود.

    یادکردی از آیت الله حاج شیخ علی محمد ابن العلم از علمای قرآنی خوزستان

    مردم داری از دیگر ویژگی‌های وی بود‌.

    وی عاشق و شیفته اهل‌بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) بود و به طور مستمر مردم را عملا به دوست داشتن آنان و خصومت با غاصبان حقشان توصیه می‌کرد و ارادت قلبی زیادی به حضرت سیدالشهدا امام حسین(ع) داشت و اعتقاد داشت مجلس روضه اباعبدالله الحسین(ع) تحت قبه هست و کسی که در مجالس اباعبدالله الحسین شرکت کرده هست تحت قبه بوده و باید به زیارت او رفت و همیشه اظهار می‌داشت علاقه به اباعبدالله الحسین(ع)باید مثل خون در رگ و پوست آدم جاری باشد.

    از آن بزرگوار تألیفاتی بجا مانده هست من جمله دو جلد کتاب «فاکهه الظرفاء» یا «کشکول ابن العلم» و نیز کتاب «منتخبات ابن العلم» که به چاپ رسیده‌اند. علاوه بر این کتاب «واژه‌های مثلث» و نیز «هزار نکته از قرآن» و کتاب «اولیات» و کتاب «آثار علما و شعرای دزفول» از تالیفات وی هست.

    درنهایت این عالم وارسته پس از سالیان متمادی خدمات صادقانه در نشر معارف اسلامی و ترویج اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) پس از گذراندن یک دوره مریضی در تاریخ ۲۹ آذر۱۳۷۰ به دیار باقی شتافت و بر طبق وصیت خود، در صحن و سرای مولایش حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) در مشهد مقدس آرام گرفت.

    انتهای پیام

    برچسب ها

    نوشته های مشابه

    دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.