مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان به تازگی در سخنانی، موضوع ملیت را پیش کشیده است و چنین القا کرده که حتی حقوق بهاییان باید به‌عنوان ایرانی به رسمیت شناخته شود. هرچند او تلاش داشته وحدت را برجسته نماید؛ اما دچار اشتباه فاحشی شده است. مولوی عبدالحمید در ۱۱ آذرماه ۱۴۰۱ گفته است: «ما در ایران شیعه و سنی نداریم، اقوام نداریم، همه ایرانی هستیم. بهایی و زرتشتی و مسلمان و … همه ایرانی هستند.» نقدهای اساسی و جدی به این سخن مولوی عبدالحمید وجود دارد که می‌خواهیم مورد بررسی قرار دهیم.

اولاً مهم‌ترین ملاک و معیار یک مسلمان، باید دین اسلام او باشد. قطعاً مشرکان و کافران به‌خصوص آن کسانی که علیه نظام اسلامی شمشیر کشیده‌اند، باید با برخورد محکم و قاطعی مواجه شوند. از طرفی نباید معیار و ملاک به ایرانی بودن یا ایرانی نبودن ختم شود. وحدتی که پیامبر گرامی اسلام مورد تأکید قرار می‌داد، حول محور «امت» بود؛ نه ملت.

جای تعجب دارد کسی که خود را مسلمان می داند، چگونه از بهاییت که ساخته و پرداخته استکبار است و با هیچکدام از مبانی دینی و فقهی اسلام سازگاری ندارد، حمایت کرده و خواستار توجه به حقوق کسانی شده که جنایت های فراوانی را علیه اسلام انجام داده اند!