حجت‌الاسلام مهدی اژه‌ای در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، در مورد حسادت اظهار کرد: در سوره ناس آمده هست:«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ، مَلِکِ النَّاسِ، إِلهِ النَّاسِ، مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ، الَّذی یُوَسْوِسُ فی‏ صُدُورِ النَّاسِ، مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ؛ بیان کن: پناه مى‌برم به پروردگار مردم، شاه مردم، معبود به حق مردم، از شرِّ آن وسوسه‌گرى که چون خدا از یاد رود بازآید و وسوسه کند و چون خدا یاد گردد باز رود و نهان گردد. بر طبق این آیات عامل ایجاد حسادت، در درون آدم و منسوب به افکار او هست.
وی دنبال کرد: خداوند در سوره فلق نیز می‌فرماید:«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ، مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ، وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ، وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِی الْعُقَدِ، وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ؛ بیان کن: پناه مى‌برم به خداوندگارِ سپیده‌دم که تاریکى را مى‌شکافد، از شرِّ هر مالک شرّى که آفریده هست و از شرِّ شب آن گاه که با تاریکى‌اش درآید و از شرِّ بانوان جادوگر که هنگام افسون کردن مردمان، در گره‌هاى جادو سخت مى‌دمند و از شرّ هر حسود آن گاه که حسد ورزد». آدم در این آیات از شرور غرایضی مثل شهوات جنسی یا مادی مثل رئیس و مال، به خداوند پناه می‌برد.

حسادت عامل زیادی از جنایت‌ها در طول تاریخ بوده هست

این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: بعضی اشخاصی مایل‌اند که ابزارها و وسایل زیادی دارا باشند و دوست ندارند که آن ابزارها را در اختیار دیگران نیز نگاه کنند و آن را تنها برای خود می‌خواهند.
حجت‌الاسلام اژه‌ای افزود: حسود همه چیز را تنها برای خود خواسته و دوست ندارد که دیگران آن چیز را دارا باشند. گاهی هم این حسد در میان علم‌آموزان و نسبت به صاحبان علم وجود دارد و فرد حسود حتی حاضر هست علم استاد خود را نفی کند.
وی با اشاره به اینکه دشمنی میان هابیل و قابیل نیز به علت حسادت نسبت به پذیرفته شدن هدیه هابیل نزد خداوند شکل گرفت، اضافه کرد: قابیل، برادرش هابیل را به همین سبب به کشتن رساند و نخستین خونی که بر زمین ریخته گردید، به سبب حسادت بود. یوسف(ع) نیز از مقام پیامبری بهره‌مند بود و برادرانش تحمل این مقام خدایی را نداشته و دوست داشتند که دوست داشتنی خداوند و پدر باشند و همین حسادت باعث مشکلات زیادی برای حضرت یوسف(ع) گردید.
وی تصریح نمود: در صدر اسلام نیز عده زیادی که ولایت امیرالمومنین(ع) را نپذیرفتند، به وی حسادت کرده و جایگاه اجتماعی آن حضرت را غصب کردند. البته هر انسانی وقتی که نعمتی را در دست شخص دیگری می‌بیند، دوست دارد که آن را داشته باشد، ولی حس زمانی پرخطر می‌شود که شخص برای رسیدن به آن موهبت به طور نامشروع اقدام نماید. پس طالب موهبت کسی بودن اشکالی ندارد، به شرطی که از راه‌های نامشروع سراغ آن نرویم.

حسادت ریشه ایمان را می‌سوزاند

این استاد حوزه افزود: بر طبق فرموده قرآن، «حسد ریشه ایمان را می‌خورد، همان‌گونه که آتش پنبه را می‌خورد». باور اشخاص حسود به خدا ضعیف بوده و مالکیت وی را نپذیرفته اند. با داشتن اعتقادات صحیح، جایی برای حسادت باقی نمی‌ماند، همان‌گونه که هیچ پیامبری به مقام پیامبر دیگر حسادت نورزید. هر کس حقایق عالم را شناخت و ایمان آورد، از حسد اجتناب کرده و خداوند را به علت نعمت‌هایش شکر می‌کند.
وی با بیان تفاوت میان حسادت و غبطه اظهار کرد: آدم هر نعمتی را ببیند، دوست دارد مالک آن باشد و در حالتی که از راه شرعی و قانونی کوشش کند و به آن دست یابد، حالتی هست که غبطه خوردن اسم دارد و خصلتی خوب شمرده می‌شود. غبطه یعنی آدم از مسیر صحیح به موهبت برسد، ولی فرد حسود دوست دارد کسانی را که از نعمتی برخوردارند از بین ببرد.
انتهای پیام