به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از مشرق، دقت در آموزه های اسلامی نشانگر توجه این دین مبین به علم و دانش هست، بر همین مبنا امامان معصوم شیعیان نیز به طور مستمر بر علم آموزی اهتمام داشته اند. در قرآن و احادیث پیامبر اسلام (ص) و سایر بزرگان دین سفارش های زیادی به آموختن دانش […]

به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از مشرق، دقت در آموزه های اسلامی نشانگر توجه این دین مبین به علم و دانش هست، بر همین مبنا امامان معصوم شیعیان نیز به طور مستمر بر علم آموزی اهتمام داشته اند.

در قرآن و احادیث پیامبر اسلام (ص) و سایر بزرگان دین سفارش های زیادی به آموختن دانش وجود دارد و میتوان اظهار کرد سفارش به علم آموزی یکی از مهمترین آموزه های دین اسلام هست به طوریکه زیادی از دانشمندان صدر اسلام شاگردان امامان معصوم(ع) بوده اند.

با توجه به اهمیت ایرانیان به علم و دانش، بعضی دانشمندان ایرانی نیز به شاگردی امامان معصوم(ع) مفتخر گردیدند و از آن جمله میتوان به زمان حضور امام رضا(ع) در ایران و پرورش شاگردان ایرانی اشاره نمود.

البته از دوران امام پنجم(ع) که امامن معصوم(ع)، تا حدودی فرصت ظهور یافتند، تمام همّ و غم خود را صرف تربیت شاگردان فرهیخته و معتقد کردند که با توجه به گسترش جامعه اسلامی، بتوانند هر یک از این شاگردان معروف را به عنون سفیری از طرف خود، برای ترویج مکتب اسلام و مذهب شیعه، به اقصی نقاط جهان اسلام اعزام کنند.

میتوان اظهار کرد که دوران امام رضا(ع)، زمان اوج التقاط های فکری و مذهبی بود و این مسأله آموزش و تربیت را برای امام معصوم جدی تر می کرد. به همین علت امام هشتم بر علیه السلام، در مکان های متفاوت به ترویج علم و تربیت شاگرد پرداختند.

امامن اطهار(ع) معدن علم و سرچشمه دانش حکمت و اخلاق و معارف عالی انسانی بوده و به تمام علوم مورد احتیاج بشر آگاهی کامل دارند، به فرموده امام هشتم(ع) تمام نیازمندی های فرزندان انسان در نزد امام معصوم(ع) هست و جمیع علوم متفاوت بشری نزد آن هاست.

در زمان حضور امام رضا(ع) در ایران، اشخاص زیادی به خدمت این امام همام نائل آمدند.

من جمله این اشخاص میتوان به فضل بن شاذان نیشابوری، اباصلت هروی، حسن و حسین اهوازی، زکریا بن انسان و محمد بن خالد برقی اشاره نمود.

محمد بن خالد برقی از یاران نزدیک امام رضا(ع) و از مشاهیر علمی آن دوران محسوب می گردد که در راستای زیادی از علوم فعالیت و جمع آوری داشته هست. البته میتوان اظهار کرد تبحر علمی محمد بن خالد، زیادتر ادر علوم و ادبیات عرب بوده هست.
ابوعبدالله محمد بن خالد البرقی بن عبد الرحمن بن محمد بن علی، از اهالی روستای بَرْقَ رُوْد شهر قم بود و به افتخار شاگردی امام رضا(ع) و فرزندشان در آمد.

روایت دیگری نیز وجود دارد که محمد بن خالد را کوفی الأصل می داند اما اطلاعات وسیع محمد و پسرش در تاریخ شهر قم که در کتب تاریخ شهر قم آمده هست، نشان از قدمت حضور وی در این شهر دارد. پس بنابر احتمال قوی تر، محمد بن خالد، اصالتا ایرانی و اهل شهر قم بوده هست. 

محمّد بن خالد مردی ادیب و به تاریخ و آگاه به علوم بوده هست. 
  در زمینه علم ریاضیات هم کتابی با اسم جداول الحکمه به محمد بن خالد برقی نسبت داده شده هست.

یکی از علومی که بسیار مورد توجه دانشمندان اسلامی بوده هست، علم جغرافیا هست.

محمد بن خالد البرقی القمی و پسرش احمد بن أبی عبدالله، هر دو در راستای جغرافیا جمع آوری داشته اند و اسم اثرشان، البلدان بوده هست که کتاب احمد بن محمد، طولانی تر بوده هست. 
  محمد بن خالد، چند کتب فقهی هم داشته هست. 
  زمینه دیگر فعالیت محمد بن خالد، علم اخلاق هست. علم اخلاق از علوم با اهمیت و معروف اسلامی هست که مورد احتیاج تمام جوامع بشری، با هر دین و آیین و در هر زمان و مکانی هست.