به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری شهرکریمه، آیت الله رضا استادی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در مراسم درس اخلاق در دفتر رهبر معظم انقلاب در قم با قرائت حدیثی از کتاب مواعظ عددیه گفت: سه عمل با عبارات مختلفی در روایات مورد تمجید قرار گرفته و سخت‌ترین اعمال برای انسان مؤمن یاد شده است.

وی ادامه داد: مقدم داشتن دیگران بر خود، انصاف و «ذکر الله کثیرا» سه عملی است که با تعابیر گوناگونی در روایات مورد تمجید قرار گرفته است؛ ذکر خدا به این معنا نیست که صبح تا شب به گفتن اذکار مشغول شد، زیرا این کار چندان سختی نیست که تعبیر افضل الاعمال و سخت‌ترین کار‌ها در خصوص آن به کار رود.

عضو سابق شورای عالی حوزه‌های علمیه در ادامه اظهار داشت: هر عملی حکمی دارد و منظور از ذکر خدا در این احادیث در جایی است که انسان عملی را انجام دهد و به حلال یا حرام بودن آن نگاه کند و عمل خود را برای خدا انجام دهد.

وی با اشاره به روایتی دیگر اظهار داشت: گذشت از مردم نیز به عنوان افضل اعمال یاد شده است که اگر فقط به همین نکته عمل شود بسیاری از مشکلات جامعه حل می‌شود.

آیت الله استادی با اشاره به صفت پسندیده انصاف تأکید کرد: در روایتی در خصوص انصاف توضیح داده شده که هرچه برای خود می‌پسندی برای دیگران هم پسند کنی که اگر چنین چیزی در خانه یا اداراتی که وظیفه خدمت رسانی دارند رعایت شود بسیاری از مشکلات جامعه حل خواهند شد.

وی با تمجید از قانون تسهیل مجوز کسب و کار و تغییر قوانین سابق اظهار داشت: از ایرادات قانون سابق که بگذریم کسی که مجوز کسب و کاری را قرار است صادر کند و مردم را معطل می‌کند باید فکر کند که خودش نیز به سایر ادارات و خدمات احتیاج دارد.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ادامه داد: بسیاری در خصوص خانه و دارایی‌های خود حساس هستند، اما در مورد سایر مردم حساسیتی ندارند و این منطق بدی است که رواج دارد؛ باید همان چیزی را که مورد پسند خود ما است برای دیگران انجام دهیم، زیرا دیگران نیز در قبال ما اعمالی انجام می‌دهند و ما نیز توقع داریم این اعمال به ما آسیبی نرساند.

وی تأکید کرد: در روایتی «ذکرالله علی کل حال» به عنوان افضل و سخت‌ترین اعمال یاد شده است یعنی در همه حالات به یاد خدا باشد که بسیاری از مشکلات را برای انسان آسان می‌کند.

این استاد اخلاق با اشاره به معایب غفلت از یاد خدا گفت: کسی که یاد خدا باشد نقض عهد نمی‌کند و اگر انسانی یاد خدا را فراموش کند و دچار غفلت شود از خدای متعال دور شده است؛ ذکر خداوند منحصر به اذکار زبانی نیست بلکه مهم‌تر از آن در هنگام انجام اعمال است که انسان در نظر داشته باشد در حال انجام چه عملی و به چه انگیزه‌ای است.