انتقال کریستیانو رونالدو به منچستریونایتد در تابستان گذشته، یکی از پر سر و صداترین و جذابترین نقل و انتقالات سالهای اخیر فتبال جهان بود که با هیجان زیادی از سوی هواداران یونایتد مورد استقبال قرار گرفت.

پسر گرانقیمت اولدترافورد در بازگشت به خانه خیلی زود کارش را شروع کرد و در بازی اول خود مقابل نیوکاسل دو گل زد اما از آن زمان به بعد مشکلات کم کم شروع شد.

رونالدو کم گل نزده اما مشکل اینجاست که منچستریونایتد فقط در ۴ مسابقه از ۱۲ بازی خود بعد از آن دیدار در همه رقابتها برنده بوده و شکستهایی مثل باخت به یانگ بویز، باخت تحقیرآمیز ۵-۰ مقابل لیورپول و شکست مقابل منچسترسیتی را متحمل شده است.

با اینکه رونالدو در لحظات حساسی به کمک منچستریونایتد آمده و سه گل در ۱۰ دقیقه پایانی بازیهای تیمش در لیگ قهرمانان زده و امتیازات مهمی برای این تیم کسب کرده اما مدتی است که انتقادهای زیادی در مورد آمادگی او و میزان تاثیرگذاری اش در تیم مطرح شده است.

حتی به نظر می رسد این مشکلات که هم در زمینه فردی و هم در زمینه هماهنگی رونالدو با سایر هم تیمی هایش وجود دارد، در تیم ملی پرتغال نیز خودش را نشان داده است.

پرتغال یک شکست تلخ را مقابل صربستان با نتیجه ۲-۱ در خانه خود پذیرفت تا شانس صعود مستقیم به جام جهانی را از دست بدهد. بعد از این مسابقه تصویر ناراحتی رونالدو به پربیننده ترین صحنه در رسانه های ورزشی جهان تبدیل شد.

این ادامه روندی بود که پرتغال در جام ملتهای اروپا در تابستان نیز تجربه کرد. آنجا تیم پرتغال به عنوان مدافع عنوان قهرمانی پا به رقابتها گذاشت اما فقط یک برد در این مسابقات به دست آورد و در مرحله یک هشتم نهایی نیز حذف شد.

رونالدو با پنج گل برنده کفش طلای آن مسابقات شد اما در بازی تیم پرتغال به وضوح می شد ناهمانگی کریس با بازیکنانی مثل دیوگو ژوتا، برونو فرناندس و برناردو سیلوا را دید.

حتی در آخرین فصل حضور در یوونتوس، رونالدو با ۲۹ گل آقای گل سری آ ایتالیا شد اما یوونتوس یک تیم اشفته بود که به سختی در جمع چهار تیم برتر قرار گرفت.

البته نباید از نظر دور داشت که رونالدو در این مدت با مربیانی که بتوانند به او کمک کنند کار نکرد. آندره‌آ پیرلو برای به دست آوردن جایگاه خود در یوونتوس دردسر زیادی کشید و در نهایت اخراج شد، اوله گونار سولشائر هم پر فراز و نشیب بوده و همواره در معرض اخراج قرار دارد. در تیم ملی پرتغال هم فرناندو سانتوس سرمربی این تیم، حالا ۶۷ ساله است و بیش از ۳۰ سال است که در دنیای مربیگری حضور دارد و بیشتر یک مربی قدیمی با تمایل به تفکرات دفاعی به حساب می آید با وجود اینکه مهره های هجومی ارزشمندی در تیم خود دارد.

اما سؤال بزرگ این است که آیا رونالدو در این مقطع از فوتبال خود توانایی این را دارد که تیمی را به افتخار برساند و از بحران نجات دهد؟ او همچنان خوب گل می زند اما تیمهای او ناموفق هستند و این موضوعی است که نمی‌توان در مورد فوق ستاره ای مثل کریستیانو نادیده گرفت.

در ۳۶ سالگی، رونالدو حالا با خطر جدی از دست دادن آخرین جام جهانی خود رو به رو شده است. منچستریونایتد هم اوضاعی متزلزل دارد و از نظر فردی هم دیگر کسی رونالدو را مدعی دریافت توپ طلا نمی داند.

او نیاز به تغییر در تعامل با هم تیمی های خود چه در باشگاه و چه در تیم ملی دارد و اینکه چطور خودش هم بتواند در کار گروهی تیم تاثیرگذارتر باشد، اگر این اتفاق نیفتد مشکلات رونالدو و تیم هایش بیشتر خواهند شد. رونالدو در برانگیختن همبازیان جدید خود به مشکل خورده و بعضی از منتقدانش خود او را یک مشکل بزرگ می دانند چرا که نمی توان چنین فوق ستاره ای را نیمکت نشین کرد.