به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از خبرگزاری تسنیم از تبریز، ، صنعت کفش تبریز با حدود یک قرن فعالیت پرفراز و نشیب خود، رونق بخش اقتصاد غیرنفتی ایران بوده هست اما حالا با مشکلاتی دست و پنجه نرم میکند.
از قدیمالایام تبریز را با کفش و چرمش میشناسند و این شهر پایتخت چرم و کفش کشور هست.
صنعتی که شغل موروثی تبریزیها بود
شروع فعالیت صنعت کفش در تبریز و آذربایجانشرقی به سال ۱۳۰۸ بازمیگردد و نخستین واحد چرم با اسم چرم خسروی در این شهر ایجاد گردید.
از سال ۱۳۴۰ سیر صعودی رونق چرم و کفش در این شهر و استان پا گرفت و حالا آذربایجانشرقی و در رأس آن تبریز دارای پیشینه حدود یک قرنی در صادرات چرم و کفش بوده، به نحوی که این شغل در بعضی خانوادههای تبریزی به طور موروثی ادامه داشته هست.
تبریز به عنوان مرکز کلیدی تولید و ارائه کفش دستدوز تمام چرم بود که آوازه جهانی داشت ولی افسوس که در اثر بی توجهی به این صنعت و در این اواخر به جهت نبود ثبات نرخ ارز و به تبع آن، متغیر بودن نرخ تأمین مواد اولیه، صنعت کفش تبریز را با مشکل بزرگ روبهرو کرده هست.
بالا رفتن نرخ مواد اولیه، افزایش هزینههای تولید و گرانی کفش را بهدنبال میآورد
رسول عظیمی از فروشندگان کفش تبریز که سابقهای سی ساله در این کسوت دارد در گفتوگو با خبرنگار تسنیم میگوید: فعالین صنعت کفش تبریز برای رقابت و صادرات باید کفشهایی با کیفیت و با نرخ مناسب تولید کنند، ولی بالا رفتن نرخ مواد اولیه باعث شده هست هزینههای تولید بالا برود و نرخ کفش بالا برود.
وی دنبال کرد: با این شرایط هرگز نمیتوانیم با کشورهای بیگانه رقابت بکنیم و دولت باید نرخ ارز را ثابت نماید تا هزینه مواد اولیه آنان را با نرخ شایسته ای بتوانیم تهیه کنیم و بتوانیم کفش تبریز را با کیفیتتر تولید کنیم.
اکثریت واحدهای تولیدی با پایین ترین حجم ممکن، فعالیت میکنند
وی میافزاید: شرایط فعلی برای تولیدکنندگان سخت هست و در حال حاضر اکثریت واحدهای تولیدی با پایین ترین حجم تولید، فعالیت میکنند و ۵۰ درصد پرسنل خود را کاهش دادهاند، صنعت چرم و کفش تبریز قدمت بالایی دارد و از مسئولین استانی و کشوری درخواست ها داریم تولیدکنندگان را پشتیبانی نمایند.
عمده مشکلات موجود در صنعت کفش تبریز، عقب ماندن از پیشرفتهای علم روز هست
عظیمی تاکید میکند: اگر بخواهیم تنها به برند کفش تبریز افتخار کنیم، نمیتوانیم در راستای صادرات پیشرفت کنیم؛ متاسفانه یکی از عمده مشکلات موجود در صنعت کفش، عقب ماندن از پیشرفتهای علم روز هست؛ که این امر منتج شده تا سایر کشورها از لحاظ تولید کفشهای پیشرفته و با کیفیت از ما سبقت دریافت کنند.
این فروشنده باسابقه کفش تبریز در ادامه صحبتهای خود به گلایه از مسئولین پرداخته و میگوید: مشکل کلیدی ما نظارت مسئولین هست، چون تولید کننده کارش را شل میکند و کسی نیست که بر این کار نظارت کند.
وی خاطر نشان میکند: صنعت کفش، به عنوان یک برند در سطح کشور سرشناس، اما به سبب اینکه حمایتهای لازم از این صنعت نمیشود و از لحاظ مدیریت و کنترل با ناتوانی رو به رو بوده که این صنعت اندک اندک از بین میرود.
حتی جنگ هم، سوریها و عراقیها را مجاب به خرید کفشهای بی کیفیت نکرد
عظیمی به حال و روز صادرات کفش تبریز افسوس خورده و علل این وضع را اینچنین بیان میکند: وقتی در حلب سوریه، کفش میدوختند، عراقیها از آن جا خرید میکردند اما پس از جنگ داخلی سوریه، آنها خواستند به بازار کفش ایران رو آوردند اما کیفیت کفشهای ما پایین بود و تنوع نیز نداشتیم.
وی با بیان اینکه کسی نبود که خواسته و سلیقه آنان را بداند و اینچنین بازار سوریه و عراق را در صنعت کفش از دست دادیم خاطرنشان میکند: هر مملکت سلیقه خاص خودش را دارد و ما باید مطابق میل آنان عمل کنیم که بتوانیم فروش دارا باشیم.
واردات اجناس چینی در بلند مدت، مفید واقع گردید
عظیمی در جواب به تاثیرات اجناس چینی به این صنعت پرسابقه تبریز چنین اظهار میکند: از نظر من چین برای ما آسیب نداشته، لکن مفید نیز بوده هست. شاید در کوتاه مدت به ما آسیب رسانده ولی از سویی برای ما مفید بود هست، چون کشور چین در عرصه کفش به ما مدل داده هست که باعث پیشرفت ایرانیان میشود. از چین کفش میآوردیم و از مدل آنها نمونه میگرفتیم.
کار بلدها کنار گذاشته میشوند
در ادامه به سراغ جوادی از تولید کنندگان و فروشندگان باسابقه بازار کفش تبریز با کوله باری از تجربه ۴۵ ساله در این صنعت رفتیم و وی اینچنین سر حرف را باز کرد: مشکل ما این هست که هرکس در عرصه کفش کاری بلد هست کنار گذاشته میشود. بیشتر کارخانههای کفش تعطیل هست و این برای تبریز تأسف بار هست.
جوادی نیز مثل سایر هم صنفهای خود که با آنان صحبت کردیم، بحث فقدان نظارت، تحریم مواد اولیه را عامل کلیدی گرانی و کاهش کیفیت تولیدات کفش و نارضایتی مشتری دانست.
کمپین خرید کالای ایرانی، تعداد کفشهای بیگانه و قاچاقی را از ویترینهای فروشگاهها کاهش داد
ریاست اتحادیه کفاشان و سراجان تبریز هم به تسنیم گفت: آذربایجان شرقی بویژه تبریز بیشتر از یک قرن ور صنعت چرم و کفش پیشینه دارد و کفش چرم دست دوز تبریز به عنوان برند ملی دارای آوازه جهانی هست.
علیرضا جباریان فام، با اشاره به راه اندازی نخستین کمپین خرید کالای ایرانی در تبریز اظهار کرد: نخستین کمپین خرید کالای ایرانی در سال ۹۵ با محوریت کفش تبریز اجرا گردید که این اقدام در رونق صنعت کفش تبریز بسیار اثرگذاری گذار بود و باعث کاهش ۹۵ درصد ورود کفشهای بیگانه و چینی گردید.
وی گفته بود: بیشتر از ۴۰ هزار نفر در صنعت کفش تبریز فعالیت میکنند و ۱۱۰ هزار نفر به طور مستقیم ارتزاق میکنند و ۵۰ هزار نفر نیز به طور غیر مستقیم در این صنعت فعالیت میکنند.
ریاست اتحادیه صنعت کفش تبریز اظهار کرد: افزایش نرخ دلار باعث شده هست صادرات به کشورهای عراق، افغانستان و آذربایجان زیادتر باشد و حتی به کشورهای استرالیا و آلمان کفش دست دوز صادر میکنیم و با ۲۰۰ درصد رشد رو به رو هستیم.
جباریان فام با اشاره به مشکلات صنعت کفش تبریز تصریح نمود: نبود نقدینگی، کم بودن سرمایه در گردش، افزایش قیمتها و نبود مواد اولیه، پراکنده بودن واحدهای تولید کفش در شهر و نبود شهرکهای تخصصی و رکود بازار من جمله مشکلات صنعت کفش تبریز هست.
وی اظهار کرد: ۳ سال هست که برای ثبت ملی و جهانی کفش تبریز کوشش میکنیم و در نهایت توانستیم دو ماه گذشته کفش دست دوز تبریز را به ثبت ملی برسانیم.
ریاست اتحادیه کفاشان با بیان اینکه ۹۵ درصد کفشهای تمام چرم کشور در تبریز تولید میشود اظهار کرد: بیشتر از ۶۰ درصد تولید کفش کشور در تبریز اتفاق میافتد.
به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از تسنیم با این اوصاف برای محافظت اشتغال صنعت کفش و چرم تبریز، دست کم باید با حمایتهای دولت، تسهیلات تامین نقدینگی در اختیار تولیدکنندگان کیف و کفش چرم قرار گیرد، ضمن اینکه با تزریق مواد اولیه کشف شده کفش از انبارهای محتکران در بازار و تسریع در روند ترخیص مواد اولیه این صنعت از گمرکات، این حوزه را از خطرهای احتمالی آینده مصون بداریم.
گزارش از الهه مهدوی