به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آیت الله دستغیب در صفحه ۱۴۷ جلد اول کتاب گناهان کبیره و در بخش عاق والدین به مبحث با اهمیت اطاعت از والدین می پردازد که به توصیف زیر هست.

امر و نهى والدین در واجبات عینیه و محرمات الهیه هیچ تأثیرى ندارد و کنسل هست؛ مثل اینکه اولاد را امر به شرب خمر کنند، یا وی را از نماز یا روزۀ واجب نهى کنند فایده ندارد.

به این مطلب تبیین مى گردد.

در غیر این دو صورت یعنى در مستحبات و مکروهات و مباحات لکن واجبات کفائیه، قدر مسلم از وجوب اطاعت امر و نهى وی مواردى هست که مخالفت نمودن آنان باعث اذیت و ناراحتى وی گردد و خاطر آنان آزرده و قلبشان شکسته گردد. در این صورت هست که مخالفت کردن وی حرام و گناه کبیره هست، چون مصداق حقیقى عقوق هست.

به طور مثال هرگاه فرزند بخواهد عزیمت غیر واجبى برود و والدین در اثر بیم از رسیدن ضررى به وی، یا در اثر شدت علاقه و نداشتن طاقت دورى فرزند؛ وی را از این مسافرت نهى کنند بطورى که اگر مخالفت کند و به این عزیمت برود سخت دلخور و آزرده خاطر مى شوند، در این صورت عزیمت، حرام و معصیت می باشد.

نماز در چنین سفرى تمام بخواند و اگر ماه رمضان باشد روزه اش را هم باید بگیرد و بالجمله هر موردى که مخالفت والدین علت اذیت و خشمناکى و آزردگى وی گردد حرام هست، الا اینکه اطاعت وی باعث عسر و حرج بر فرزند گردد یا متضمن آسیب فوق العادۀ دینى یا دنیوى گردد، مثل اینکه پسر را از گرفتن عیال منع کنند درحالى که زن نگرفتن برایش مشکل و حرج هست یا دختر را از شوهر کردن نهى نمایند درصورتى که ترک شوهر برایش حرج یا آسیب هست. یا مثل اینکه پسر را امر کنند زنش را طلاق دهد که لازمه زیان فاحشى براى او هست و نظائر آن؛ که در جمیع این مورد ها اطاعت وی واجب نیست.

در سایر امرهائى که می کنند و از مخالفت اولاد هیچگونه اذیت و ناراحتى براى آنان نیست، حرمت مخالفت و وجوب اطاعت مشخص نیست. خوب تر لکن احتیاط آن هست که تا بشود اوامر وی را پیروى و از مخالفت کردن آنان بپرهیزد، خصوصا در مواردى که والدین به مصلحت اولاد امر و نهى کرده اند نه به ملاحظۀ مصلحت شخصى خودشان .