به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از ایکنا از همدان، تاریخ اسلام، بیان گر مظلومیت‎ها و جورهایی هست که ظالمان بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) بر خاندان پاک او روا داشته و کارنامه‌های سیاهی را از خود به یادگار گذاشته‌اند.
ککه این مظلومیت‌ها بعد از رحلت رسول(ص) و بستن دستان علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) و آتش زدن درب خانه حضرت فاطمه زهرا(س) شروع گردید تا به شهادت رساندن امام یازدهم امام حسن عسکری(ع) ادامه داشت تا در نهایت دوران امامت دوازدهم در غیبت شروع گردید.
دوره بنی عباس یا عباسیان به وسیله فردی خونریز و سنگدل به اسم «ابو العباس عبدالله بن محمد» معروف به «سفاح» پایه‌ریزی گردید و همه شعارهایشان را زیر پا نهاده و منحصرا انتظارش را در اذهان باقی گذاشتند. آنان نیز یکی بعد از دیگری امامن اطهار علیهم السلام را زیر فشار سیاسی و اجتماعی قرار داده و با این کار موجب عقب ماندگی امت اسلام تا به امروز گشتند و از همه مهم‌تر این که آنان دست خبیث خود را به کشتن شش امام معصوم یعنی امام صادق(ع) تا امام حسن عسکری(ع) آلوده ساختند.
امام حسن عسکری(ع) در زمان خلافت سه خلیفه عباسی زندگی و امامت می ‌کرد که اولین خلیفه به اسم «معتز بالله» بود که فرزند متوکل عباسی بود که بعد از برکناری مستعین در سال ۲۵۲ هـ.ق زمام امور را به دست گرفت.
در آن زمان ترکان سیطره زیادی بر امور کشور داشتند و به جای این که آنان مطیع خلیفه باشند، خلیفه مطیع آنان بود. ک که به صورت چکیده باید بیان کرد دوران معتز، دوران درگیری او با ترکان بوده هست. ترکان وقتی دیدند که معتز به کشتن عام آنان فکر می‌کند و به دنبال کشتن سران آن هاست، تصمیم گرفتند که دسته جمعی به نزد او بروند و وی را ملامت کنند و از او پول بگیرند. ولی او از این کار امتناع ورزید، ترکان بر سرش ریختند و در نتیجه وی را کشتند. ک که بعد از او «مهتدی» دومین خلیفه معاصر امام یازدهم(ع) و چهاردهمین خلیفه عباسی بود که بر مسند خلافت تکیه زد.

گریه «مهتدی» در دل شب، اما محبوس کردن امام حسن عسکری در بند
««مهتدی» از اوائل خلافتش، عمر بن عبد العزیز، حاکم اموی را الگوی خویش قرار داد، او گاهی می‌گفت «در میان خلفای اموی دست کم یک فرد پاکدامن وجود داشت، برای ما بسیار خجالت آور هست که در میان خلفای عباسی کسی شبیه او نباشد.»
»از این رو، محلی برای دادرسی به شکایت مردم بنا کرد و خود شخصاً به دادخواهی می‌پرداخت. او امر به معروف و نهی از منکر می‌کرد و شراب و شهرت خوانی را ممنوع ساخت و روزانه جمعه برای اقامه نماز جمعه به مسجد جامع می‌رفت و در دل شب با خدا خلوت می‌کرد و می‌گریست.
چنین کسی با چنین احوالی که ذکر گردید، می‌بایست در رتبه اولیاء خدا قرار گیرد. اما می‌بینیم او که این چنین به درگاه باری تعالی اشک و ناله سر می‌دهد فرزند ارجمند پیامبر اکرم(ص) یعنی امام عسکری(ع) را در زندان قرار داده و حتی تصمیم بر کشتن آن حضرت گرفته بود. ک کارهای مهتدی در جلب نظر عام و خاص زمینه دسیسه ترکان بر وی را فراهم ساخت که منتج به کشته شدنش گردید. در زمان مهتدی، شورش‌های زیادی به واقع شدن پیوست که مشهورترین آن، قیام مالک الزنج هست.
او مدعی بود که او ذریه اهل بیت هست. او خود را علی بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسن بن ابی طالب می‌دانست اما اعمالش مناقض یک دیگر بودند و کودکان و اشخاص ناتوان را به کشتن می‌رساند. از امام حسن عسکری(ع) او سوال کردند، حضرت فرمود «او از ما نیست بلکه هیچ وقت از ما اهل بیت نبوده هست.»
»بدین سان، امام(ع) با این بیان شیوا، وی را رسوا و هم چنین ذهن عوام را از بدبینی و سوء ظن نسبت به اهل بیت علیهم السلام پاک ساخت.

کنترل‌های مخصوص خلیفه عباسی بر امام یازدهم، پدر منجی بشریت
««معتمد» سومین خلیفه عباسی معاصر امام حسن عسکری(ع) بوده هست. وی چهار سال از دوران امامت امام حسن عسکری(ع) در مسند خلافت بود. مورخان در مورد او نوشته اند «او فردی عیاش و مفسد الرای و اخلاق بود بدیهی هست که کسی که مدام در مستی و جام و شراب غوطه ور باشد، دیگر جایی برای رسیدگی به امور دیگر ندارد.»
»معتمد نیز مثل خلفای پیشین، همچنان امام عسکری(ع) را زیر فشار و زندان قرار داد. وی دژخیمانی چون یحیی بن قتیبه و علی بن جرین را برای اذیت و آزار امام حسن عسکری(ع) قرار داد.
وضعیت سیاسی در زمان امام حسن عسکری(ع) دوران خفقان و فشار و سیاهی بود. بطوری که این فشار و خفقان بر اوج خود در زمان امام عسکری (ع) رسیده بود. و این به خاطر دو علت بود.
اول اینکه در زمان امام یازدهم شیعه به صورت یک قدرت عظیم در عراق در آمده بود و همه می‌‌دانستند که این گروه، حکومت هیچ یک از عباسیان را مشروع نمی‌دانند و هیچ‌گاه سر تعظیم در مقابل آن‌ها فرود نمی‌آورند.
دوم اینکه امام یازدهم پدر منجی عالم بشریت هست، خاندان عباسی و پیروان آنان از طریق روایات و خبر ها متواتر می‌دانستند که آن کسی که تار و مار کننده حکومت‌های خودکامه و براندازنده طاغوتیان هست، همان مهدی موعود(ع) و از نسل امام عسکری (ع) هست، به همین جهت پیوسته مواظب این امام همام بودند، تا بلکه بتوانند فرزندش را نابود کنند.
در این چنین شرایط بحرانی و جو خفقان حاکم بر جامعه که رابطه مستقیم با شیعیان امکان پذیر نبود باید چاره‌ای اندیشید، بنابراین امامن اطهار علیهم السلام از زمان امام صادق(ع) راه کاری نو برای ترویج دین مبین و انجام رسالت خویش ابداع کردند و آن استفاده از وکلا و نمایندگان در سایر منطقه های بود.
البته عاملان دیگری نیز غیر از جو حاکم بر جامعه در تشکیل و گسترش سازمان وکالت، تاثیرگذار بوده هست.
اما علت اینکه امام حسن عسکری (ع) را، عسکری می‌گویند، این هست که حضرت به فرمان خلیفه عباسی در «سامراء» در محله «عسکر» سکونت اجباری داشت، چون که خلیفه از نفوذ و موقعیت با اهمیت اجتماعی امام دلواپس بود و حضرت را ناگزیر کرده بود که هر هفته روزهای دوشنبه و پنجشنبه در دربار حاضر گردد.

تلاشهای علمی امام عسکری(ع)
حضرت عسکری(ع) علی رغم همه آن فشارها و کنترلها و مراقبتهای بی وقفه حکومت عباسی، یک سری فعالیتهای سیاسی، اجتماعی و علمی در جهت محافظت اسلام و تشیع و مقابله با افکار ضد اسلامی و ضد شیعی انجام داد.

تربیت شاگردان
اگر چه حضرت عسکری(ع) بر اثر نامساعد بودن زمان و تنگنا بسیار شدید که حکومت عباسی اعمال می‌کرد، موفق به گسترش دانش دامنه دار خود در سطح کل جامعه نشد، ولی در تربیت شاگردانی که هر کدام به قسمت خود در نشر و گسترش معارف ناب تشیع و برطرف شبهات دشمنان شیعه نقش با اهمیت و به‌سزایی داشتند، موفق گشت.
شیخ طوسی رحمه الله تعداد شاگردان آن حضرت را بیشتر از صد نفر ثبت کرده هست.

تشویق نویسندگان
حضرت عسکری(ع) در کنار تربیت شاگردان از تشویق نویسندگان غافل نبود.
داود بن قاسم جعفری می گوید «کتاب «یوم و لیله» از یونس آل یقطین را به حضرت عسکری بر علیه السلام ارائه داشتم. امام فرمود: تَصْنیفُ مَنْ هذا؛ نوشته چه کسی هست؟ اظهار کردم: نوشته یونس هست. آن گاه فرمود: خداوند در مقابل هر حرف، نوری به وی در روز قیامت عطا فرماید.»
»بر اثر همین تشویقها بود که شانزده تن از شاگردان حضرت، دست به جمع آوری زدند و ۱۱۸ عنوان کتاب، ثمره آن گردید. از میان آنان علی بن حسن فضّال ۳۶ کتاب، محمد بن حسن صفار ۳۵ کتاب، عبدالله بن جعفر حمیری ۱۹ کتاب، احمد بن ابراهیم ۷ کتاب و هارون بن مسلم ۶ کتاب دارد.
و همین گونه تعداد راویانی که از آن حضرت حدیث نقل نموده اند، به ۱۰۶ نفر می‌رسد.

تألیفات امام حسن عسکری(ع)
حضرت عسکری(ع) علاوه بر تربیت شاگردان و تشویق نویسندگان، خود نیز دست به قلم برده و کتب و نامه های بسیاری را برای توسعه علم و دانش و هدایت و راهنمایی جامعه از خود به یادگار گذاشته هست که به نمونه هایی اشاره می گردد:
تفسیر القرآن که حسن بن خالد برادر محمد بن خالد آن را نقل کرده هست. قابل یادآوری هست که امروزه کتابی با عنوان «تفسیر الامام العسکری بر علیه السلام » موجود هست که عالمان رجال و حدیث بر آن نقدها دارند و آن را غیر از نوشته کلیدی می دانند.
کتاب «المنقبه» که مشتمل بر زیادی از احکام و مسائل حلال و حرام هست.
جز اینها کتب دیگری نیز به آن حضرت وابسته هست.
درزمان امام حسن عسکری بر علیه السلام تشیع در منطقه های متفاوت و شهرهای متعددی گسترش یافته بود و شیعیان در نقاط بسیاری معطوف شده بودند؛ شهرها و مناطقی، مثل: کوفه، بغداد، نیشابور، شهر قم، آبه (آوه)، مدائن، خراسان، یمن، ری، آذربایجان، سامراء، جرجان و بصره که از پایگاههای شیعیان به شمار می رفتند. در میان این منطقه های، به دلائلی سامراء، کوفه، بغداد، شهر قم و نیشابور از اهمیت ویژه‌ای بهره مند بودند.
حضرت برای گسترش فرهنگ تشیع، توسعه علم و دانش، و هدایت و سازندگی، نامه های بسیاری به آن شهرها نوشته هست، مثل: نامه آن حضرت به شیعیان شهر قم و آوه که متن آن در کتابها مضبوط هست و نامه های زیاد حضرت به مردم مدینه و نامه ای که امام به «ابن بابویه» نوشته، و نامه مفصلی که حضرت خطاب به «اسحاق بن اسماعیل» و شیعیان نیشابور نوشته هست.
در نامه اخیر، آن حضرت بعد از توضیح در مورد نقش امامت در هدایت امت اسلامی و تعریف لزوم و اهمیت پیروی از امامان و اخطار از سرپیچی از فرمان امام، نوشته اند: «.. ای اسحاق! تو فرستاده من نزد ابراهیم بن عبده هستی تا وی به آنچه من در نامه ای که توسط محمد موسی نیشابوری ارسال کرده ام، عمل کند. تو و همه افرادی که در شهر تو هستند، موظفید طبق نامه مزبور عمل کنید.»
انتهای پیام