به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از ایکنا؛ آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی، ریاست موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در ادامه سلسله موضوعات اخلاقی خود در حسینیه فتر مقام معظم رهبری در شهر قم اظهار کرد: از آیات و روایات استفاده می‌شود سه عامل کلی هوای نفس، دنیا و شیطان، مانع از عمل به وظیفه ها ایمانی می‌شود.

وی با اشاره به اینکه افرادی که هر گونه لذت بردن از دنیا را بد و باعث محرومیت آدم از ثواب‌های اخروی می‌دانند با بیان اینکه روایات متشابهاتی وجود دارد که باید آن‌ها را به مدد محکمات حل کرد اظهار کرد: در بعضی روایات دنیا و آخرت به عنوان دو دشمن که هرکدام دشمن دیگری هست و دو راه به صورت مجزا که به یک مقصد نمی‌انجامد، معرفی شده هست.

آیت‌الله مصباح یزدی با اشاره به روایتی از امام علی(ع) که فرمودند دنیا و آخرت، دو دشمن می باشند؛ کسی‌که دنیا را دوست داشته باشد، به صورت طبیعی آخرت را دوست نخواهد داشت و کسی که آخرت را دوست داشته باشد، دنیا را دوست نخواهد داشت اضافه کرد: در این دیدگاه، دنیا و آخرت نظیر مشرق و مغرب هست و راه سومی نیز وجود ندارد و در نهایت به هر طرف برود، به یکی از این‌ها نزدیک و از دیگری دور می‌شود.
وی با بیان اینکه  مراد از این‌که می‌گویند دنیا را دشمن داشته باشید، خصومت با آسمان، باغ، خانه، ماه، خورشید و… نیست تصریح نمود: آن‌چه اصالتا مذموم و نامطلوب هست، اثر سویی هست که باعث غفلت ما از خدا می‌شود و آن حب دنیایی هست که ما را از آخرت باز دارد؛ این در جایی هست که محبت دنیا با آن‌چه خدا دوست می‌دارد تزاحم داشته باشد. ما باید آن‌چه ما را به خدا نزدیک می‌کند، دوست بداریم و نسبت به آن‌چه ما را از خدا دور می‌کند، از آن جهت که دور می‌کند، عداوت دارا باشیم.

آیت‌الله مصباح یزدی گفته بود: 
 

آیت‌الله مصباح یزدی عنوان نمود:  دنیا برای بعضی این‌‌گونه هست. به تعبیر دیگر، محبت دنیا چشم این‌ها را نابینا کرده هست؛  به تعبیر دیگر، محبت دنیا چشم این‌ها را نابینا کرده هست؛ وَالْأَعْمَى إِلَیْهَا شَاخِص؛ کوردل به خود دنیا خیره می‌شود. دنیا نیز شیشه عینک هست؛ اگر به خودش چشم بدوزیم، آن حقیقتی را که پشت آن نفهته هست، نمی بینیم و نسبت به آخرت کور می‌شویم. والْبَصِیرُ مِنْهَا مُتَزَوِّدٌ والْأَعْمَى لَهَا مُتَزَوِّد؛ هر دو از دنیا توشه برمی‌دارند، اما آن‌که بیناست، از دنیا برای مابعد دنیا توشه برمی‌دارد، اما کسی‌که نابیناست، منحصرا خود دنیا را می‌بیند و مابعد آن را نمی‌بیند، این هست که اگر توشه‌ای هم برمی‌دارد، برای همین دنیاست.
استاد معروف حوزه علمیه اظهار کرد: در تعبیر دیگری می‌فرماید: النَّاسُ فِی الدُّنْیَا عَامِلَانِ؛ علمکرد مردم در دنیا بر دوگونه هست. عَامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنْیَا لِلدُّنْیَا؛ کسانی می باشند که در دنیا کار می‌کنند، اما هدفشان خود دنیاست. قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْیَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ؛ این اشخاص از آن‌جا که هدفشان خود دنیاست، دیگر وقتی برای آخرت برایشان نمی‌ماند. فراموش می‌کنند که اصلا آخرتی نیز هست؛ دنیا از آخرت مشغول‌شان می‌کند. این دنیا و آخرتی می‌شود که ضد هم می باشند و نظیر مشرق و مغرب می‌مانند که هر قدر به یکی نزدیک می‌شوی، از دیگری دور می‌شوی.
آیت‌الله مصباح یزدی دنبال کرد: 

این استاد اخلاق حوزه با اشاره به تعبیر« قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْیَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ یَخْشَى عَلَى مَنْ یَخْلُفُهُ الْفَقْرَ» تصریح نمود: این شخص چون همه‌اش توجه‌اش به دنیاست، وقتی به فکر فرزندانش نیز می‌افتد، می‌گوید: بچه‌هایم پس از من در دنیا می‌مانند و باید ذخیره‌ای از پول و ثروت برایشان فراهم کرده باشم.

وی گفته بود: دسته دیگر کسانی می باشند که آن‌ها نیز در دنیا زحمت می‌کشند، اما هدفشان خود دنیا نیست، هدفشان مابعد دنیاست. دنیا را راه رسیدن به آن هدف می‌دانند. از ابزارها این عالم استفاده می‌کنند، چه بسا زندگی‌اش نیز از کسان دیگر خوب تر باشد؛ قرآن کریم در ایه شریفه«  این طور نیست که هر کس به هرچه می‌خواهد؛ برسد بنابراین عمرت را صرف چیزی کن که مطمئنی نتیجه خواهد داد؛  این طور نیست که هر کس به هرچه می‌خواهد؛ برسد بنابراین بنابراین این‌گونه نیست که هر کسی در دنیا متمتع می‌شود، قطعا از زحمت خودش بوده یا هر کسی محروم می‌شود از تنبلی خودش بوده هست؛ چه بسا افرادی که زحمت می‌کشند و محروم می‌مانند و چه بسا افرادی که زحمتی نمی‌کشند و بهره مند می‌شوند.

این استاد حوزه با اشاره به تعبیر«فَلَا یَکُنْ أَفْضَلَ مَا نِلْتَ فِی نَفْسِکَ مِنْ دُنْیَاکَ بُلُوغُ لَذَّهٍ» تصریح نمود: امام فرمود این‌گونه نباشد که نهایت چیزی که از دنیا انتظار داری، این باشد که لذتی از دنیا ببری؛ زیرا اگر به آن لذت نرسیدی، عمرت را تلف کرده‌ای.
وی با بیان اینکه از دید امام علی(ع) دنیا مشابه ذره غذای لای دندان هست اظهار کرد: چند تشبیه از امیرمؤمنان در مورد بی‌ارزشی دنیا وجود دارد؛ نیم‌خورده ملخ، آب بینی بز زکامی، استخوان خوک در دست جذامی و هسته تلخ بلوط چیزهایی بود که حضرت فرموده بودند دنیای شما اندازه این‌ها برای من اعتبار ندارد. در تشبیه دیگری، حضرت دنیا را با ذره‌ غذایی که بین دندان می‌ماند قیاس می‌کنند.
وی تاکید کرد: البته اگر از جانب خداوند امری به همین دنیا تعلق بگیرد، تکلیف هست و انجام آن اعتبار دارد.

آیت‌الله مصباح یزدی گفته بود: در روایات آمده هست که نخلستانی را به دست خودش احداث کرده بود؛ یعنی هسته‌های خرما را کاشته بود تا مبدل به نخل شده بود. این هم یک نوع فعالیت، کار، عرق ریختن و زحمت کشیدن هست، اما خدمت به خلق خدا و برای رضای خداست و روشن هست که این دنیامداری نیست و عین آخرت‌خواهی هست.

انتهای پیام