[ad_1] به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری شهرکریمه، سینما و سریال‌های خانگی، پدیده‌هایی هستند که جای خود را طی سال‌های اخیر در میان جوامع بشری بازنموده و به شکل های گوناگون و در قالب‌های مختلف به سبد مصرفی مردم تبدیل شده است، به خصوص در زمان حال که لذت‌جویی از فرهنگ تصویری بر […]

[ad_1]

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری شهرکریمه، سینما و سریال‌های خانگی، پدیده‌هایی هستند که جای خود را طی سال‌های اخیر در میان جوامع بشری بازنموده و به شکل های گوناگون و در قالب‌های مختلف به سبد مصرفی مردم تبدیل شده است، به خصوص در زمان حال که لذت‌جویی از فرهنگ تصویری بر بهره‌مندی چیرگی یافته است.

از آنجا که این رسانه‌ها نقش بسیار مهمی در ایجاد، خلق و تغییر فرهنگ جامعه دارد، ثاثیرات خود را بر روی افراد مختلف به شیوه‌های متفاوتی برجای می‌گذارد و لازم است تا به این نکته توجه شود که مهمترین وسایل ارتباط جمعی در زندگی روزمره افراد، دادوستدهای اجتماعی، ساختار زندگی انسان‌ها و نحوه برقراری ارتباط درون‌گروهی و برون‌گروهی و حتی اندیشه هر فرد برای چگونه زیستن، با رسانه همراه شده است.

اصطلاحات نشانه‌گذاری شده و رمزگان به کار رفته در آثار مختلف سینمایی کلیدواژه‌هایی را به مخاطب عرضه می‌دارد که در ذهن او قضاوتی از آینده را شکل می‌دهد و صد البته این مسئله فقط به کشور ما محدود نمی‌شود و در سطوح مختلفی از این اتفاقات در حوزه سبک زندگی رخ می‌دهد.

عشق، دوستی، خیانت، روایتی از زندگی زن و مرد تنها و نمایشی از روابط زندگی خارج از بستر خانواده مفاهیمی است که آینده زندگی ایرانی-اسلامی مردم را تحت الشعاع قرار می‌دهد و همین تناقض در جان مخاطب ابهام ایجاد می‌کند و آغازی از سردرگمی فرهنگی در وجودش رقم می‌زند.

عادت‌های تکرارساز مهمترین تکنیک رسانه‌ها

دل، هم‌گناه، کرگدن، مانکن و سریال‌های بسیار دیگری را می‌توانیم نام ببریم که در شیوه و مدل نرم‌افزاری ارائه یک سبک زندگی برای شخصیت‌های اصلی خود دچار تشویق و اعوجاج است. خانواده‌ای در کار نیست و همه در کنار همدیگر به دنبال عیش و نوش و از هیچ موضوع حاشیه‌ای و کار کثیف دریغ نمی‌کنند.

قطعا تاثیر این فیلم‌ها بر جان مخاطب جوان و به خصوص نوجوان زیاد است و گاهی تاثیر این فیلم‌ها به تقلید و تکرار می‌انجامد، عادت‌هایی که سبک زندگی آینده فرد را می‌سازد و جاده‌ای که انتهایش بن بست فکری و اعتقادی است و در انتها خودکشی از سرخوشی یا سرخوردگی نصیب آن مخاطب بیچاره می‌شود.

سینمای ایران قهرمان‌پرور نیست، هالیوود هم با تمام پستی و پلندی دارای چارچوبی است که نباید کسی از خط بیرون بزند، اما در کشور ما اینگونه نیست و نمایش خانگی متعهد به جایی نیست و هر آن کاری که دوست دارد، انجام می‌دهد و برای رسیدن به مقاصد خود به کسی پاسخگو نیست.

پیوست فرهنگی در این مجموعه تولیدات زیاد و کیلویی بیشتر شبیه طنز تلخ است و همین در نتیجه به بی رغبتی، افسردگی، ناامیدی و ناکامی مردم ایران می‌انجامد، در میان خروارها خبر بد از دولت همچون ناپدید شدن ۴٫۸ میلیارد دلار باید هم نسخه‌ای پیچیده شود تا غفلت در جان مخاطب بنشیند. /۸۸۲/ ۷۰۳/

حسام ملا محمد علی

[ad_2]