به گزارش پایگاه خبری فرهنگی شهرکریمه آیت الله مصباح یزدی  در جلسه درس  اخلاقی که در دفتر رهبر معظم انقلاب در قم برگزار شد، با گرامیداشت میلاد با برکت امام زمان(عج) و با بیان این که ایمان عین علم و شناخت نیست، گفت: ممکن است که انسان علم به چیزی داشته باشد اما از ایمان برخوردار نشود.

رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) افزود: ایمان چیزی بیش از علم می خواهد، البته علم و معرفت شرط لازم برای ایمان هستند؛ درست است که علم مساوی با ایمان نیست اما ایمان بدون علم نمی شود.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که افزون بر علم باید محبت وجود داشته باشد تا ایمان حاصل شود، اظهار داشت: خداوند متعال برای رساندن بندگان خود به کمال راه های بسیاری را برای آنان در نظر گرفته است، برای ایمان غیر از شناخت و استدلال، به محبت نیاز است.

وی ادامه داد: ایمان یعنی این که انسان تسلیم خواسته الهی باشد و رضایت او را بر خواسته خود ترجیح دهد، قرآن می فرماید مؤمنان محبت شدیدی به خداوند متعال دارند، محبت به ایمان آوردن انسان کمک می کند و ایمان داشتن سبب اطاعت از خالق می شود.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که جاذبه الهی به دلیل کمالات بی نهایت با هیچ موجودی قابل مقایسه نیست، ابراز داشت: اگر صرفا ثابت شود که واجب الوجودی هست سبب مؤمن شدن انسان نمی شود بلکه باید محبت الهی نیز وجود داشته باشد.

وی عنوان کرد: انسان باید حق را بشناسد و با اعتقاد آن را انجام دهد، خاصیت مؤمن این است که بیشترین محبت را به خداوند متعال دارد، عنصر دوم ایمان بعد از معرفت، محبت است، هر اندازه ایمان کامل تر باشد محبت انسان شدیدتر می شود.

استاد برجسته حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: اگر انسان کسی را دوست بدارد متعلقات آن را نیز دوست خواهد داشت، ایمان دستگیره هایی دارد و برخی از آن ها اطمینان بخش تر هستند، پیامبر اسلام(ص) فرمودند محکم ترین دستگیره ایمان حب و بغض به خاطر خداوند است.

وی اضافه کرد: در حب و بغض ها نباید ملاک فردی و شخصی مطرح باشد، مسائل شخصی در دل مؤمن جایگاهی ندارد بلکه دوست داشتن یا دشمنی مؤمن بنابر خواسته الهی است؛ در عالم کسی نداریم که خداوند آن را به اندازه اهل بیت(ع) و امام زمان(عج) دوست داشته باشد.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که کسی به اندازه اهل بیت(ع) انتساب به خداوند متعال ندارد، گفت: مؤمن به معلقات محبوب خود یعنی خداوند متعال محبت دارد و این همان حب و بغض بر اساس خواسته الهی است.