به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «حسین شریعتمداری» در یادداشت روزنامه «کیهان» درج کرد:

سخنان استاد رحیم‌پور ازغدی در سمینار اساتید و طلاب حوزه علمیه شهر قم که روز پنجشنبه ۲۵ مرداد در مدرسه فیضیه شهر قم ایراد شده بود، از آن روز تاکنون، واکنش‌های زیاد و متفاوتی را به دنبال داشته هست و این واکنش‌ها هنوز ادامه دارد. مجموعه اظهارنظرها در مورد سخنان آن روز آقای رحیم‌پور ازغدی را می‌توان با ‌اندکی تسامح به ۳ بخش تقسیم کرد؛

مجموعه اظهارنظرها در مورد سخنان آن روز آقای رحیم‌پور ازغدی را می‌توان با ‌اندکی تسامح به ۳ بخش تقسیم کرد؛گروه اول، کسانی می باشند که سخنان وی را، بیان حقایقی می‌دانند که باید مطرح می‌شد و طرح آن را از سوی شخصیتی مثل استاد رحیم‌پور که خود فرزند حوزه و از چهره‌های پاکباخته و ایثارگر انقلاب اسلامی هست، بایسته‌تر و شایسته‌تر نیز تلقی می‌کنند.

گروه دوم، دربردارنده کسانی هست که در حقانیت سخنان استاد رحیم‌پور تردیدی ندارند و آن را واگویه نظرات مکررا طرح شده از سوی حضرت امام- رضوان‌الله تعالی‌علیه- و رهبر معظم انقلاب می‌دانند ولی قسمتی از ادبیات به کار گرفته شده از سوی وی در مورد حوزه‌های علمیه و مراجع عالیقدر را بی‌دقتی در بیان مبحث معرفی می‌کنند و همین بخش ‌اندک از بیانات استاد را که در قیاس به ظرفیت سخنان وی بسیار ناچیز هست، موجب تکدر خاطر بعضی از مراجع عظام می‌دانند.

دو گروه ذکر شده اکثریت قریب به اتفاق اشخاص مومن و انقلابی را دربردارنده می‌شود که تنها انتقاد بعضی از آنان به سخنان آقای ازغدی، بی‌دقتی ناخواسته در قسمتی از سخنان وی هست.

گروه سوم، اما کسانی می باشند که انتقاد و اعتراض آنان به سخنان روز پنجشنبه آقای رحیم‌پور ازغدی، پیش از آنکه قابل اعتناء و توجه باشد، تعجب‌آور و خنده‌دار هست! این جماعت در حالی سخنان آقای رحیم‌پور را تضعیف حوزه‌های علمیه! و جفا در حق روحانیت می‌دانند که مکررا در سخنان و نوشته‌های خود نه منحصرا نسبت به حوزه‌های علمیه و روحانیت سخیف‌ترین اهانت‌ها را روا داشته‌اند لکن در پاره‌ای از مورد ها به بعضی از مسلمات اسلام نیز هجوم کرده و یا در برابر بی احترامی همپالکی‌ها و هم‌حزبی‌های خود به مقدسات و باورهای دینی سکوت اختیار کرده‌اند. به این نمونه‌ها توجه کنید؛

«..

افرادی که از آنان با عنوان گروه سوم یاد نمودیم در حالی سخنان برادر رحیم‌پور ازغدی را بی احترامی به روحانیت قلمداد کرده و برای حوزه‌های علمیه ‌اشک تمساح می‌ریزند که زیادی از آنان در برابر تمامی اهانت‌ها و پلشتی‌های مورد ‌اشاره که منحصرا ‌اندکی از بسیارهاست نه منحصرا سکوت کرده و لام تا کام زبان به اعتراض نگشوده‌اند لکن در بعضی مورد ها از اهانت‌کنندگان تنها به این دلیل که هم حزب و گروه آنان بوده‌اند، پشتیبانی نیز کرده‌اند! از این روی اعتراض آنان به سخنان آقای رحیم‌پور خنده دار به نظر می‌رسد و هیچکس حتی در دورترین افق ذهن خود هم نمی‌تواند باور نماید که آنان دلواپس حوزه‌های علمیه و جایگاه روحانیت و مراجع عظام تقلید باشند.

از سوی دیگر، آقای رحیم‌پور ازغدی سابقه‌ای طولانی و تقریبا به درازای عمر خود، در پشتیبانی جانانه و علمی از حوزه‌های علمیه، مراجع عظام تقلید و دفاع بی‌وقفه از اسلام و انقلاب داشته و دارد. در نتیجه هرگز باور کردنی نخواهد بود که این فرزند حوزه و انقلاب پایین ترین سوء برداشت نسبت به حوزه و روحانیت را به ذهن خود راه داده باشد.

این گمان در مورد وی به همان ‌اندازه غیر قابل باور هست که ادعای گروه سوم در تظاهر به نگرانی برای جایگاه حوزه و روحانیت!

و سر انجام، این نکته نیز گفتنی هست که از برادر عزیزمان آقای رحیم‌پور انتظار می‌رفت و می‌رود در سخنان و تحلیل‌های خود که همیشه علمی و راهگشا بوده هست دقت بیشتری دارا باشند تا به کارگیری بعضی از تعابیر نه چندان مناسب، رنجش خاطر شماری از عزیزان حوزه‌های مقدس علمیه را درپی نداشته باشد و از آن بزرگواران- مخصوصا دو تن از مراجع عظام تقلید که به سبب جایگاه رفیعشان بیرون از شمار گروه‌های ذکر شده هستند- نیز خواهشی در میان هست و آن اینکه هرگز گمان سوءنیت نسبت به شخصیت معروف و جان فشانی مثل استاد رحیم پور ازغدی را به ذهن راه ندهند. در متن سخنان آن روز وی دفاع از روحانیت و حوزه‌های علمیه خیز می‌زند و مکررا بر جایگاه رفیع و مقدس آن تاکید ورزیده‌اند.