به گزارش پایگاه خبری،فرهنگی شهرکریمه به نقل از ایکنا از لرستان، آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه خرم‌آباد در سلسله مباحثی تحت عنوان «درس‌هایی از نهج‌البلاغه» عنوان داشته هست: امام علی(ع) در وصیت خود به فرزندش امام حسن‌مجتبی(ع) جوان را اخطار می‌دهد که؛ «وَ رَهینَهِ الاَیَّامِ ، وَ رَمِیَّهِ المَصَائِبِ؛ در گرو حوادث روزگار و آماج تیر مصیبت‌ها» زندگی، جاده صاف و همواری نیست، پستی‌ها و بلندی‌های بسیاری دارد. با این اخطار، باید خود را آماده کند و ناملایمات را به‌خوبی تحمل نماید و از همین راه پُرسنگلاخ، مسیر تکامل معنوی را طی کند.

آدم، گروگان روزگار هست

آدم، گروگان روزگار هست و تیرهای حادثه‌اش از جوانب مختلف، وی را نشانه رفته‌اند.درست هست که آدمی، مختار هست، اما همین اختیار او، در محاصره حوادثِ جبری روزگار هست؛ گویی‌که ما منحصرا اختیار داریم که از میان عاملان جبری، عزم و اختیار خود را نمایش دهیم.

آدم در کوره حادثه‌ها آبدیده می‌شود و روح او چون فولادی سخت، ضربه های سانحه را به‌راحتی تحمل می‌کند.««وَ عَبدِ الدُّنیَا وَ تَاجِرِ الغُرُورِ؛ بنده دنیا، تاجر غرور».

آدم اگر با تعالیم الهی همراه نشود و مشی و کردار او، جهت متعالی نیابد، بی‌تردید، بنده دنیا خواهد بود، چراکه در وجودش، نیروهای بسیاری فعال می باشند تا وی را از چهارچوبه همین غرایز مادی بیرون نبرند و به بندگی و یرسپردگی دنیا، فراخوانند.
خصوصیت کسانی‌که بنده دنیا شده‌اند بسیار روشن هست: خواب و خوراک و عصبانیت و شهوت.حتی افرادی‌که به ظاهر، اسلام آورده‌اند ولی دستورهای آن در اعمال و جوارح‌شان، جاری نشده، از بندگی دنیا، جدا نشده‌اند و دین، منحصرا بر زبان‌شان جاری هست؛ چنان‌که امام حسین(ع) فرمود: «اِنَّ النّاسَ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلى اَلْسِنَتِهِمْ؛ مردم، بندگان دنیا می باشند و دین، لقلقه زبان‌شان است».
وقتی کسی بنده دنیا شد، معامله و تجارت او همین متاع دنیوی هست که «متاع غرور» هست.اما تجارت سودمند و نجات‌بخش ازآنِ مومنان هست که به خدا و رسول، ایمان آورده و در راه خدا جهاد می‌کنند.هر تلاشی که خارج از مقتضای ایمان و جهاد فی‌سبیل الله باشد تجارت غرور و سوداگریِ فریب.

انتهای پیام