دخیل همیشگی پنجره فولادم حضرت سلطان

به گزارش شهرکریمه در سالروز شهادت سلطان سریر ارتضاء حضرت علی بن موسی الرضا(ع) بهترین فرصت برای همه عاشقان و محبانش فراهم است تا آهوی دل را دوان دوان به سوی حرم رهسپار کنند و از امام رئوف اذن ورود بگیرند.

در رئوف و مهربان بودن امام رضا(ع) آن قدر روایات و نشانهها داریم که شاید نیازی به بازتکرار آنها نباشد اما ذکر فضایل و مناقب اهل بیت(ع) در هر صورت موجب خیر و برکت برای زندگی فردی و جمعی ماست.

درباره حضرت ثامن الحجج القاب و عناوین بسیاری وجود دارد که اشاره به جایگاه خاص و کرامات این حجت الهی دارد از جمله لقب معروف “رضا” که گفته اند ایشان را به این خاطر “رضا” نامیده اند چرا که در زمین و آسمان مورد خشنودی و رضایت انبیا و اولیا و ائمه اطهار(ع) و نیز فرشتگان الهی هستند.

همچنین نقل شده حضرت را به این خاطر که به تقدیر الهی اعتقاد و باور عمیق داشته و در برابر ناملایمتیها و سختیها، زبان به شِکوه از روزگار باز نکرده اند، “رضا” نامیده اند که در هر صورت آن چه برای ما مهم و قابل توجه است این که اگر خود را شیعه و محب حضرت می‌دانیم باید در حد توان صفت رضا بودن را ‌در خود ایجاد و تقویت کنیم و گرنه به صرف حرف و شعار، نمی‌توان به سیره اهل بیت(ع) و به ویژه حضرت رضا(ع) مشابهت یافت.

از دیگر صفات حضرت این است که ایشان را به امام رئوف می‌شناسیم، کما این که در زیارتنامه ایشان نیز می‌خوانیم” السلام علی الامام الرئوف”؛ مهربانی و رأفت حضرت البته شعاعی بسیار وسیع دارد و منحصر به ما ایرانیها و بلکه شیعیان نیست و همه اَبنای بشری که به ایشان پناه بیاورند را شامل می‌شود.

از این منظر باید گفت خورشید هشتم به راستی که کانون مهر و عاطفه نسبت به مردم و مظهر عشق و محبت نسبت به آنها می‌باشد؛ امامی که در عین رأفت و مهربانی فراوان، دستگیر بی پناهان و ضامن درماندگان است.

توجه به فرازی از سخن علامه طباطبایی(ره) در این باره برای ما بسیار درس آموز است که می‌فرمودند: «باید توجه داشته باشیم کههمه امامان معصوم ما لطف دارند، اما لطف حضرت رضا (ع) محسوس است و همه امامان معصوم (ع) رئوف هستند، اما رأفت امام رضا (ع) ظاهر است».

البته نباید از این نکته مهم غافل شد که بی شک همه ائمه اطهار(ع) دارای چنین ویژگی‌ها و صفاتی هستند اما شاید مهمترین ویژگی که در وجود ثامن الحجج(ع) وجود داشته همین رافت و مهربانی ایشان بوده به گونه ای که صفت رئوف بودن بنابر تاکید بزرگانی چون علامه طباطبایی، فقط مختص به امام رضا(ع) است؛ در این جا “رئوف” به معنای کسی است که به قدری مهربان است که حتی سابقه اخم و بدی دیگران را از ذهن خود به راحتی و به سرعت پاک می‌کند.

یکی از مصادیق بسیار بارز رافت و مهربانی سلطان خراسان حدیث معروفی است که از ایشان روایت شده که حضرت می‌فرمایند:” هر کس با معرفت مرا زیارت کند من به هنگام سَکرات موت، شب اول قبر و در هنگام محکمه قیامت به دیدارش خواهم آمد.”

چنین امام مهربانی که در برزخ و قیامت ، دست ما را خواهد گرفت، به یقین در همین دنیای فانی نیز یاریگر ما خواهد بود ، البته به شرط آن که در ارتقای معرفت خود نسبت به ایشان بکوشیم و اگر خطا و اشتباه و گناهی هم از ما سر زد، سریع به درگاه الهی به واسطه حضرات معصومین(ع) توبه کنیم و نگذاریم که زنگار دل بر اثر غفلت ناشی از ارتکاب مداوم گناهان، بیش از حد سیاه و کِدر شود.

انتهای پیام/ ۱۳۷