به گزارش شهرکریمه یکی از مسائل و احکام مهم ماه مبارک رمضان در مورد بیماران و قضای روزه آنان است و در اینجا به موردی پرداخته میشود که لازم نیست بیمار روزه اش را قضا کند.

این شخص از دو حال خارج نیست:

حالت اول این است که بعد از ماه رمضان در ۱۱ ماه فاصله بین دو رمضان، اگر خوب شد، باید روزه ها را قضا کند و ۳۰ روز را در ۱۱ ماه تقسیم کند و به راحتی می تواند بگیرد و تا رمضان بعدی باید قضا شود.

حالت دوم این است که بیمار کل سال است و در بقیه سال هم حتی در روزهای کوتاه و خنک هم امکان روزه گرفتن برای او وجود ندارد و بیماری او تشدید می شود؛ این شخص نه روزه اش واجب است و نه قضای آن روزه.

فقط پرداخت فدیه (کفاره سبک ارزان قیمت) بر او واجب است و برای هر روز حدود یک کیلوگرم مواد غذایی خام به فقیر بدهد و پول آن را نباید به فقیر بدهد و فقط مواد غذایی باید بدهد مثل گندم، ماکارونی، آرد گندم، نان، برنج و …

البته راه های مختلفی وجود دارد همچون پرداخت به دفاتر مراجع تقلید که تبدیل به جنس کرده و به فقرا می دهند و یا با نانوایی ها قرارداد بسته و نانوا با شناختی که دارد، نان را به عنوان کفاره به فقیر بدهد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته