به گزارش پایگاه خبری شهرکریمه، یکی از موضوعاتی که در چند سال اخیر بحث‌های زیادی بر سرش شکل گرفته، فرزندآوری و «بحران جمعیت» است. جمعیت به عنوان منابع انسانی، یکی از شاخصه‌های اصلی قدرت ملی کشورها است و رابطۀ مستقیمی با امنیت دارد.

در حال حاضر روند رشد جمعیت کشور ما به گونه‌ای است که تا سال ۱۴۲۵ اکثریت جمعیت ایران را طیف سالمندان تشکیل می‌دهد و کشور را با چالش‌های متعدد اقتصادی روبرو می‌کند.

در سال ۱۳۶۷ برنامه‌های تنظیم خانواده که در زمان انقلاب متوقف شده بود، از سرگرفته شد و نتیجۀ‌اش این شد که میزان باروری از ۵٫۵ فرزند در سال ۶۷، به ۲٫۱۷ فرزند در سال ۷۹ تغییر یافت. طبق قانون برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مقرر شد که نرخ باروری از ۶٫۴ در سال ۱۳۶۵ به ۴ در سال ۱۳۹۰ برسد که در کمال تعجب و بر خلاف پیش‌بینی این اتفاق در سال ۱۳۷۱ افتاد، اما بدون نظارت صحیح مسئولین و بدون آگاهی از نتایج پیش آمده، برنامۀ کنترل جمعیت متوقف نشد و ادامه یافت.

جمعیت در سال ۷۹ کاهش می‌یابد

برنامۀ کنترل جمعیت تا جایی ادامه پیدا کرد که در سال ۱۳۷۹ به نرخ باروری ۲٫۲ فرزند برای هر مادر و در سال ۱۳۹۰ به ۱٫۶ فرزند رسید. لذا باید توجه کرد که امروز اگر برنامه و طرحی برای کنترل جمعیت اجرا نشود، در آینده بحران جمعیت، غیر قابل کنترل خواهد بود.

طبق رهنمودهای دینی و قرآنی فرزندآوری اصل مسلمی است. یکی از دعاهای پیامبران در قرآن داشتن فرزند است. حضرت زکریا در سن پیری (سوره مریم، آیه ۲-۷) و حضرت ابراهیم در وقت کهنسالی (صافات ۸۳ و ۱۰۱) خواهان فرزند می‌شوند.

فرزندان زینت زندگی خانواده‌ها است

همچنین در آیۀ ۴۶ سورۀ کهف، فرزندان در کنار اموال، زینت دنیا شناخته می‌شوند: «الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَهُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ أَمَلًا» «مال و فرزندان، آرایش و زیور زندگی دنیا هستند، ولی اعمال شایسته پایدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ امید داشتن به آنها نیکوتر است.»

به همین جهت برخی از عالمان اسلامی با مقوله کنترل جمعیت مخالف هستند. به طور مثال مرحوم آیت الله طهرانی سیاست کاهش جمعیت را توطئه صهیونیسم و غرب علیه مسلمانان می‌دانند و در رسالۀ نکاحیه خودشان مخالفت شدیدی با کنترل جمعیت دارند.

رشد جمعیتی و رشد اقتصاد

بر ادعای مرحوم آیت الله طهرانی زمانی صحّه گذاشته می‌شود که فرانک نوتشتین -مدیر سابق مرکز مطالعات جمعیت در دانشگاه پرینستون- می‌گوید: «باید برای جلوگیری از رشد جمعیت کشورهای جنوب برنامه‌ریزی شود و گرنه پیشرفت اقتصادی در این مناطق موجب خواهد شد که ابرقدرت‌های کنونی در آینده به اقلیت‌هایی تبدیل شوند که روز به روز وزن کم کنند و در نتیجه سهم‌شان از ثروت جهان کاسته شود و امکان کنترل جهان را از دست بدهند. سیاست ملی ما در قبال کشورهای عقب مانده باید در پرتو این حقیقت تعریف شود»

در حالی بانک جهانی ۱۵۰ میلیون دلار برای کنترل جمعیت به ایران اختصاص می‌دهد و سال ۱۳۷۱ ایران جایزه کنترل جمعیت می‌گیرد که در آمریکا، فلسطین اشغالی و کشورهای اروپایی، سیاست‌های افزایش جمعیت به صورت گسترده اجرا می‌شود.

از قرائن موجود در می‌یابیم که سیاست کنترل جمعیت در کشورهای مسلمان با اهداف سیاسی انجام می‌شود و چون جامعۀ غربی خود به خود به علت فرهنگ راحت طلبی و لذت طلبی جمعیتش را از دست می‌دهد، برای تعادل جمعیتی، کشورهای مسلمان را به کاهش جمعیت و خودشان را به افزایش جمعیت تشویق می‌کند.

سیاست‌های تشویقی برای افزایش جمعیت

در آلمان به پدران و مادرانی که برای نگهداری از فرزند خود، مرخصی گرفته‌اند و پولی در ازای این مدت دریافت نکرده‌اند، کمک مالی می‌شود و می‌توانند درخواست ۱۲ ماه مرخصی برای تولد فرزند خود داشته باشند.

در فرانسه مراکز نگهداری از کودک ارزان قیمتی وجود دارد که از فرزندان تا سن ۷ سالگی نگهداری می‌شود و در کنارش به آنها سبد کالا تعلق می‌گیرد و از مالیاتشان کاسته می‌شود.

در روسیه به مادرهایی که فرزند دوم‌شان به دنیا بیاید ۴۵۰ هزار روبل برابر با ۱۵ هزار دلار داده می‌شود و خدمات درمانی در زمان بارداری و یک سال پس از آن رایگان است و همچنین تا سه سال، ماهیانه ۸۰ دلار یارانه، به فرزندان متولد شده اختصاص داده می‌گردد.

تفاوت فرهنگی سلبریتی‌ها در ایران و اروپا

جالب اینکه در فرهنگ یله و رهای کشور ما در حالی سلبریتی‌ها با حیوانات خانگی‌شان عکس می‌گیرند و به آن افتخار می‌کنند که سلبریتی‌های خارجی مشوق فرزندآوری هستند. به طور مثال مل گیبسون کارگردان آمریکایی ۹ فرزند، مدونا خوانندۀ آمریکایی ۶ فرزند، آنجلینا جولی ۶ فرزند و دیوید بکهام و کریستین رونالدو بازیکنان فوتبال هر کدام ۴ فرزند دارند.

خوب است برخی از مسئولین سیاسی ما که همیشه نگاه و امیدشان به خارج از کشور است نیم نگاهی هم به برنامه‌های تشویقی دیگر کشورها بیندازند و اگر مسئولین به مطالبات مردمی توجهی نکردند وظیفۀ حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها و نهادهای فرهنگی کشور است که وارد شوند و از بحران پیش رو جلوگیری کنند. /۸۸۲/ ۷۰۲/

جواد انبارداران