احمد نامداری – پس از  انتقادات مکرر نسبت به نازیبایی محورهای ورودی شهرکریمه اهل بیت(س) بار دیگر بحث توجه به ورودی های قم و طراحی منطبق بر بافت فرهنگی مذهبی قم  مورد توجه قرار گرفت و مطالباتی نیز از سوی استاندار قم مطرح شد.

بدون تردید قم به عنوان یک شهرمذهبی و در محل اتصال چند محور بزرگ کشوری دارای وضعیت مناسبی از جهت درگاه های ورودی خود نیست و غلبه تبلیغات تجاری و فروشگاه های بزرگ چهره نامناسبی را در معرض دید مسافران و زائران قرار داده  که در همین راستا معاونین و مدیران شهرداری قم نیز از ورودی و عوارضی قم-تهران بازدید کردند و  مقرر شد طراحی لازم از ۲۰ کیلومتری قم  انجام گیرد.

این روزها انتقادات متعدد  به  فضای فرهنگی قم و  تصمیم گیران مرتبط ،تبدیل به یکی از موضوعات روز شده که باید به تمام بازیگران این صحنه و ضعف های آنان نگاه کرد و تنها مدیریت شهری را مقصر اصلی ندانست که البته شهردای هم در این زمینه کوتاهی هایی داشته ولی نه در آن اندازه که متهم اصلی تشویش فضای فرهنگی قم معرفی شود.

به جهت  فشارهای روز افزون ،این نگرانی را به وجود می آید که  تصمیماتی شتابزاده و طراحی های عجولانه کار را از وضع موجود بدتر کند و مواردی تبدیل به الویت شود که در مقابل مشکلات بافت ناهمگون فرهنگی قم  اهمیتی چندانی ندارد.

بر همگان روشن است که قم  با وجود نهادها و مراکز متعدد حوزوی و فرهنگی  از درون به آسیب‏ها و آفت‏هایی مبتلا است که نتوانسته نه در حد استاندارد جهانی و نه حتی در حد و اندازه مورد انتظار در مقایسه با سایر استان‏ها و مراکز دارای ظرفیت‏های کمتر و یا فاقد ظرفیت، ظاهر شود و آن قدر مشکل فرهنگی محور داریم که قطعا موضوع ورودی های شهر الویت اصلی در میان معضلات فرهنگی نیست.

به نظر می رسد با توجه به مسایل و معضلات قم، به ویژه با توجه به جایگاه فرهنگی آن و انتظارات ویژه و ظرفیت‏های فرهنگی موجود در آن، جایگاه مذهبی ، زیارتی و سیاسی آن، نیازمند به استقرار یک اتاق فکر فرهنگی و تصمیم ساز با حضور شخصیت ها و افراد کاربلد به همراه تحقیق و پژوهش کامل هستیم تا هر اقدامی در جهت باز طراحی نقشه فرهنگی شهر خردمندانه و با جامعیت کامل صورت پذیرد.

قم پشتیبانی و توجه نهادهای اصلی و تأثیرگذار در حوزه فرهنگ و اندیشه، اعم از حوزه ‏ها ی علمیه، مدارس، مساجد، مراکز فرهنگی، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، و سایر نهادهای دخیل در امور فرهنگی و غیر آن را می‏طلبد تا از چالش های موجود رهایی یابد و باید به این نکته توجه کرد که مصیبتی به عنوان مونوریل نشانی از یک طرح شتابزده و بدون تحقیق است که به عنوان یک زخم عمیق سال های سال مقابل چشم تصمیم گیران و مردم خواهد ماند.