[ad_1] به گزارش پایگاه خبری شهرکریمه از قم، از سال ۸۳ یعنی دقیقاً از ۲۰ سالگی وارد عرصه داستان نویسی شده و نخستین رمانش در موضوع دفاع مقدس با عنوان «دب اکبر» که چندی پیش در کنگره بزرگداشت شهدای اطلاعات و عملیات از آن رونمایی به عمل آمده، از سوی یکی از ناشران عمومی منتشر […]

[ad_1]

به گزارش پایگاه خبری شهرکریمه از قم، از سال ۸۳ یعنی دقیقاً از ۲۰ سالگی وارد عرصه داستان نویسی شده و نخستین رمانش در موضوع دفاع مقدس با عنوان «دب اکبر» که چندی پیش در کنگره بزرگداشت شهدای اطلاعات و عملیات از آن رونمایی به عمل آمده، از سوی یکی از ناشران عمومی منتشر می‌شود.

فاطمه جوادی چندی است که علاوه بر فعالیت در عرصه‌هایی چون عرصه فیلم‌نامه‌نویسی، نقد فیلم، نقد ادبی و عکاسی، به تدریس ادبیات داستانی هم می‌پردازد، هر چند که در عین حال علاقه و اشتیاقش به نوشتن است.

با این بانوی داستان نویس درباره فعالیت‌هایش و البته بایسته‌های کنونی تدریس و نوشتن داستان و رمان به خصوص در شهر مقدس قم به گفت‌وگو پرداخته‌ایم که مشروح آن در ادامه می‌آید.

 

در حال حاضر مشغول به چه کارهایی هستید و آیا اثری آماده انتشار دارید؟

علاوه بر نگارش مقالات و داستان در برخی مجلات که در سال‌های اخیر در کنار تدریس به این امور نیز اهتمام داشته ام، هم اکنون در حال نوشتن رمان دوم خودم هستم که یک موضوع اجتماعی روز با عنایت به مقوله سبک زندگی را در آن مورد توجه قرار داده ام و امیدوارم که این اثر بتواند با مخاطب امروزی ارتباط لازم را برقرار کند.

 

تحصیلات شما در چه زمینه ای بوده است؟

توفیق این را داشته ام که چندسالی در جامعه الزهرا(س) تحصیل کنم و البته از همان سال‌ها نیز در کلاس‌های داستان نویسی که در همان جا برگزار می‌شد، شرکت کردم و بعد از حدود یک سال و نیم ، برای نشریات و مجلات مختلفی چون مثل اشارات، رواق هنر و اندیشه ، دیدار آشنا، خانه خوبان و پرسمان، آثاری عموماً در زمینه داستان می‌نوشتم و هم اکنون نیز هر از گاهی به این کار ادامه می‌دهم چون علاقه به همکاری با مطبوعات را دارم.

البته با نظر و راهنمایی برخی اساتیدم در رشته داستان، حضور در کلاس‌های نویسندگی را به شکل تخصصی تر و البته کارگاهی ادامه دادم تا این که چند وقت پیش نیز در یک دوره کلاس آشنایی با مبانی داستان نویسی ، این بار به عنوان مدرس حضور داشتم.

در همین دوره نیز که به صورت نیمه کارگاهی برگزار می‌شد، هنرجویان سر کلاس می‌نوشتند و می‌خواندند و به این وسیله سعی می‌شد که در همین کلاس‌ها اشکالاتشان تا حدودی برطرف شود.

 

به عنوان یک بانوی نویسنده قمی که سابقه تحصیلات حوزوی هم دارد، از نگاه شما، سطح کیفی آثار قلمی دختران و نویسندگان زن در قم از جمله بانوان طلبه در این سال‌ها چگونه بوده است؟!

خوشبختانه در این سال‌ها به دلیل دوره‌ها و کلاس‌های خوبی که برای خانم‌ها در قم برگزار شده از جمله بانوان طلبه، احساس من این است که خانم‌های فعال در زمینه نوشتن ، رشد خوبی داشته‌اند و این رشد و موفقیت وقتی ادامه دار خواهد بود که با پشتکار خودشان به فکر ارتقای سطح کیفی کارشان باشند.

همین الان برخی از خانم‌هایی که زمانی به عنوان دانشجو در این دوره‌های آموزشی شرکت می‌کردند با استعدادی که از خود نشان داده اند، کتاب‌هایشان چاپ شده و این نوید بخش حرکت رو به جلو دختران و بانوان قمی در این زمینه است.

 

از منظر آموزشی، یک دانشجو یا هنرجویی که در آغاز ورود به کلاس‌های داستان‌نویسی‌ است، باید چه دوره‌هایی را بگذراند تا در مسیر تبدیل شدن به یک داستان‌نویس حرفه ای قرار گیرد؟

خب طبعاً این افراد می‌بایست برای موفقیت ، دوره‌های مقدماتی و تکمیلی عناصر داستان را بگذرانند تا قبل از چیز با مبانی و اصول داستان‌نویسی و سپس تکنیک‌ها و مهارت‌های داستان نویسی آشنا شوند.

اما به هر حال مهم ترین عنصر در موفقیت یک نویسنده برخورداری از گوهر همت و پشتکار و مطالعه و تمرین و ممارست است و گرنه صرف شرکت در کلاس‌های داستان نویسی بدون همت و تلاش فرد و نیز مطالعه و میل به نوشتن در عرصه‌های مورد علاقه، چندان نمی تواند فایده بخش باشد، مگر آن که آن را زمینه سازی برای حرکت در گام‌های بعدی تلقی کنیم.

توصیه‌ام به جوان‌ها این است که مدتی به نوشتن داستان‌های کوتاه مشغول باشند و بعد به سراغ نگارش رمان بروند تا در این زمینه به یک پختگی نسبی و مطلوب برسند.

قطعاً استعداد در این جا هم بسیار دخیل است اما به نظرم، مهم تر از استعداد، پشتکار و تلاش برای بهتر شدن است و این که از مشکلات و سختی‌های کار ، هراسی به خود راه ندهیم و به موفقیت در مسیر آینده ، اُمیدوار باشیم.

امروزه در دنیایی زندگی می‌کنیم که فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در آن ، نقش بسیار پررنگی دارند، به نظر شما از این ظرفیت چگونه می‌توان در مسیر معرفی و تبلیغ کتب داستانی و نیز رمان‌های نوشته شده از سوی نسل جوان استفاده کرد؟

به نکته خوبی اشاره کردید. واقعیت این است که اگر ما بتوانیم از ظرفیت فضای مجازی در مسیر تبلیغ کتاب آن هم در عصر و زمانه ای که به نوعی در آن، تبلیغات حرف اول را می‌زند، استفاده کنیم، قطعاً بُرد با ماست و حتی من معتقدم که خود نویسنده‌های جوان می‌توانند به تبلیغ و معرفی آثار خود در همین بستر شبکه‌های اجتماعی و پیام رسان‌ها بپردازند و در ضمن در نشست‌های خبری و نشست‌هایی که اختصاص به معرفی کتاب دارد، حضور پررنگی داشته باشند و به این وسیله ضمن تبلیغ کار خود، با مخاطبان ارتباط نزدیک تری برقرار سازند.

انتهای پیام/۲۲۵۸

[ad_2]